Preek op de 6e zondag door het jaar / 140221
Als we de coronaregels vergelijken met de Mozaïsche regels omtrent melaatsheid, dan mogen wij niet klagen. Natuurlijk is het zwaar om afstand te houden, zeker als er sprake is van een naderend afscheid. Ik heb onlangs nog een opa bediend, waarbij niet alle kinderen en geen van de kleinkinderen aanwezig konden zijn, vanwege de richtlijnen. Dat is hard.
De melaatsen uit het Oude Testament werden nog strenger geïsoleerd. Ze moesten apart leven. En ze moesten zelfs roepen ‘onrein, onrein!’ als er iemand in de buurt kwam. Aan wie hebben we het te danken dat wij nu anders met uitgestotenen om willen gaan? Aan niemand anders dan aan Jezus. In het evangelie hoorden we hoe Hij een melaatse aanraakte. Helemaal verboden! Maar de Heer deed het. En Hij bracht reinheid. Lichamelijke reinheid, door de genezing. En geestelijke reinheid, door het geloof.
Volgens sommigen is de kern van het evangelie dat Jezus de uitgestotenen aanvaardde en dat wij dat ook moeten doen. Dat klopt. Alleen heeft het uitgestoten-zijn in onze vrije, technologische en welvarende maatschappij een ander karakter gekregen. Sommigen kiezen er zelf voor om de weg van de Tien Geboden te verlaten. Dat gaat op een gegeven moment wringen. Ze willen erkenning voor hun keuze. ‘Niemand mag zeggen wat ik moet doen of laten. Iedereen moet aanvaard worden, wat hij ook gelooft of kiest.’ Zonder dat we er erg in hebben, raken we zo wel erg ver verwijderd van het evangelie. De kern van het evangelie is niet sociologisch (de uitgestotenen aanvaarden) maar theologisch (iedereen is kind van God). D.w.z. dat wij allen moeten helpen om de weg van God te gaan, inclusief zijn geboden. Jezus wil ons aanraken, net als de melaatse. Hij wil ons meenemen op de goede Weg. De weg naar zijn Vader in de hemel.
Een bijkomend aspect in deze tijd is dat wie de weg van Jezus kiest, op een bepaalde manier ook te maken kan krijgen met uitstoting. ‘Geloof jij nog? Bid jij nog? Ga jij nog naar de kerk?’ Vooral jonge mensen zijn daar gevoelig voor. Ze durven niet uit te komen voor hun geloof omdat ze er gauw uit liggen. Als die angst lang genoeg duurt, verdampt hun geloof. Dat ligt niet aan de kerk, dat ligt aan ons. Omdat we de ruimte niet beschermd hebben waarin jongeren veilig, opbouwend en positief kunnen uitgroeien tot volwassen gelovigen.
Dat is onze missie, broeders en zusters, een klimaat creëren, een veilige ruimte, waarin het geloof en het vertrouwen van mensen kunnen groeien. Zoals onze missionstatement voor de parochie zegt: ‘een geestelijke familie worden voor alle leeftijden.’ Amen.
Ondanks de zorgen van de tijd is het gezinsleven voor mensen nog steeds een bron van geluk. En van verdriet. Ik zou zeggen: van het grootste geluk en het grootste verdriet. Want de liefde in een gezin maakt ouders en kinderen zeer gelukkig. Maar als de liefde verdwijnt, worden gezinsleden zeer ongelukkig. Ze gaan dan andere vormen van sociaal leven zoeken: niet in gezinsverband maar daarbuiten. Hier ligt een uitdaging voor de kerkgemeenschap in deze tijd. We beginnen vandaag in de parochie het Jaar van het Huwelijk. Er trouwt niemand meer voor de kerk, dus we kunnen gerust spreken van een crisis.
We willen proberen iets los te maken in de harten van de mensen, omdat wij als christenen onze relatie met God ook beleven als een soort huwelijk. God noemen we Bruidegom en wij zijn als gedoopten zijn volk, zijn Bruid. Als er geen passie is tussen mensen, komt er geen huwelijk. Als er geen passie is in de kerk, komen er ook geen kerkelijke huwelijken.
Voor de herders van de kerk, dat zij – zoals Jezus – door medelijden bewogen worden voor de melaatsen van deze tijd. Laat ons bidden.
Voor de twee priesters uit ons dekenaat die overleden zijn: Wim Wouters en Ton Verschuren, dat zij mogen binnengaan in de vrede van de Heer. Laat ons bidden.
Voor de wereldse leiders, dat zij in hun zorg voor de volksgezondheid het sociale weefsel beschermen, tot welzijn van allen. Laat ons bidden.
Voor de zieken in onze parochie, dat zij door onze aandacht en steun mogen ervaren dat zij van grote waarde zijn. Laat ons bidden.
Voor de jongeren in onze gemeenschap, dat zij de angst overwinnen om dichter bij Christus te komen en met Hem gelukkig te zijn. Laat ons bidden.
Deze H. Mis wordt aan God opgedragen voor: (intenties noemen, zonder Laat ons bidden).
Of: in deze viering bidden we in het bijzonder voor: ……………………………….
Ons aanbod voor 2021 is:
de parochie biedt gratis een laagdrempelige huwelijksceremonie voor trouwstellen aan, de pastorietuin staat open voor trouwfoto’s, we bieden een misintentie aan op de trouwdag van mensen die al getrouwd zijn. We besteden in de catechese en de liturgie bijzondere aandacht aan het sacrament van het huwelijk. Mensen die hun huwelijk een nieuwe impuls willen geven kunnen terecht bij een relatiedeskundige die pro Deo wil adviseren. Mensen die een huwelijksjubileum vieren bieden we een eigengebakken taart en een misintentie aan. En in het Jaar van het Huwelijk staat het beeld van Jezus, Maria en Jozef op een prominente plaats in de kerk van Bladel. We hebben niks te verliezen en alles te winnen. ‘Heer geef ons weer geloof, geef ons weer huwelijken.’
Amen.
