De Schriftlezing passen prima bij het begin van de vakantie. Het gaat om lekker eten en drinken en tijd maken om met elkaar te praten. Daar knapt een mens van op. Toch zouden we de Openbaring niet serieus nemen als het hierbij bleef. Wat was voor Abraham en voor Maria nog belangrijker dan de spijzen op tafel? De woorden die de Heer sprak.
De Schrift zegt dat het beter is om eenvoudig te eten met een wijze dan om te schranzen met een dwaas. Omdat de mens lichaam en ziel heeft, verlangt hij in beide opzichten naar voeding. Geestelijk voedsel en lichamelijk voedsel.
Wat God sprak tot Abraham en wat Jezus sprak tot Maria was eigenlijk het hoogtepunt van die maaltijden. Daarom is het zo belangrijk dat we in de liturgie luisteren naar Gods woord. Het heeft de kracht om onze zielen op te wekken. Er is een tijd geweest dat de christenen de eucharistie combineerden met een maaltijd, de zn. agapè. Maar omdat er toch teveel nadruk kwam te liggen op het eten, is dat vereenvoudigd. De eucharistie werd sacramentum, een heilsmysterie; de Maaltijd des Heren waardoor wij deel krijgen aan het goddelijk leven onder de tekenen van brood en wijn, waarlijk Lichaam en Bloed van Christus.
Het is goed om er af en toe aan herinnerd te worden dat de tijd na de Communie, een tijd is voor persoonlijk gebed. ‘Heer, wat wilt Gij mij zeggen? Wat wilt Gij dat ik doe?’ Een tijd om te danken ook en te aanbidden. Nooit komt de Heer zo dicht bij ons als in de Eucharistie. Omdat de tijd na de communie kort is, kennen de katholieken het goede gebruik om na de zegen nog even te blijven bidden. Dat heet ‘dankzegging’. Niet meteen naar huis gaan, maar even blijven in de aanwezigheid van de Heer.
Misschien zegt deze of gene: ‘Ik probeer wel te bidden na de Communie, maar het lukt niet. Ik wil wel ervaren dat de Heer bij mij is, maar ik merk niks.’ De eerste raad is: volhouden. We konden als kind ook niet in één keer praten. Dus bidden lukt ook niet in één keer. En misschien helpt het, als het langer geleden is, weer een keer te biechten. Dan worden eventuele barrières tussen ons en de Heer geslecht. Wie eenmaal dat bijzondere licht en die typische warmte van de eucharistische Jezus heeft ervaren, kan niet meer zonder. Het wordt zijn levensvoedsel. Hij gaat er gesterkt vandaan en keert er met verlangen weer naar terug. ‘Maria heeft het beste deel gekozen en het zal haar niet worden ontnomen.’ Moge dat ook voor ons zo gelden. Dan zijn we op geestelijke wijze kinderen van Abraham, die tijd maakte voor de Heer. Amen.
Voor alle herders en gelovigen van de Kerk, dat wij de ijver van Martha mogen bezitten en het geloof van Maria. Laat ons bidden.
Voor de politieke leiders, om wijsheid bij het in stand houden en verbeteren van de voedselproductie, opdat allen gevoed worden. Laat ons bidden.
Om vrede en gerechtigheid in alle landen waar mensen gebukt gaan onder oorlog en onrecht, opdat zij waardig kunnen leven. Laat ons bidden.
Om zegen over de vakantietijd voor onze parochianen, dat zij op krachten komen en tijd maken voor wat de Heer hun wil zeggen. Laat ons bidden.
Voor hen die geestelijk of lichamelijk honger lijden, dat wij hen kunnen laten delen in de overvloed die God ons geeft. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties (…), voor de dopelingen (…) en voor onze dierbare overledenen (…), dat zij de eeuwige vrede mogen genieten. Laat ons bidden.
