De schriftlezingen geven blijk van de kracht van het gebed. Jahwe wil Sodoma en Gomorra vernietigen. Zijn besluit staat vast. De mensen volharden in de boosheid. Een van de dingen die genoemd wordt is de onnatuurlijke omgang met elkaar.
Abraham geeft het niet op. Hij gaat bidden. Want dat is praten met God: bidden. Hij weet ‘af te dingen’, van 50 naar 10. Een hele menselijke en ook joodse handelwijze. We mogen een beetje onderhandelen met God. De heiligen deden dat ook.
Wat Abraham niet doet is God zeggen dat het geen zonde is wat de mensen doen. Dat zouden wij nu wel doen. Het huwelijk is in onze beleving niet meer heilig. Iedereen kan met iedereen trouwen, voor korte of lange duur. In de toekomst zal er ongetwijfeld een mens/dier-huwelijk voorgesteld worden. En we gaan maar door op de ingeslagen weg. Ook mensen van de kerk. Met name in Duitsland is dat nu aan de orde. Maar Rome geeft niet toe. Wie God van zijn eigen visie wil overtuigen, die onderhandelt niet; die is gewoon eigenwijs.
Broeders en zusters, in plaats van te moraliseren over mensen, is het beter om te herinneren aan de kracht van het gebed. Wie zijn wij dat wij onze medemensen veroordelen vanwege de zwakheid van hun vlees? Is ons vlees dan niet zwak? Jawel. Wij zijn niet sterk door eigen kracht, maar door de kracht van Gods genade. En die komt tot ons door het gebed.
Jezus onderstreept dat ook in het evangelie. ‘Vraagt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en er zal worden opengedaan.’
Waarom voelt het soms wereldvreemd als de kerk jonge mensen oproept tot het naleven van de Tien Geboden? Omdat zij niet meer hebben leren bidden, d.w.z. vragen, zoeken en kloppen op de deur van de Heer. Niet de geboden zijn slecht of uit de tijd, maar wij hebben de lasten te zwaar gemaakt door de kracht van het gebed voor onszelf te houden. Daarom zij wij misschien wel schuldiger dan de jonge generaties met al hun capriolen… Wie een paard vraagt om een gewicht te trekken waar tien paarden voor nodig zijn, moet er niet van staan te kijken als het paard de wei invlucht. En zo is het ook met de jongeren die weggevlucht zijn. En we denken: ze komen vanzelf wel terug. Neen, ze komen niet vanzelf terug. Er zijn er die dood gaan of blijvend verdwaald raken. Daarom moeten we de wei in. Mensen weer leren bidden, positief en volhardend. Dag in dag uit. Misschien dat we er van de 50 ook 40 gespaard kunnen krijgen, zoals Abraham. Door de kracht van het gebed. Amen.
