We vieren vandaag het Hoogfeest van de H. Drieëenheid, Vader, Zoon en H. Geest. Er is geen religie met zo’n complete godsvoorstelling als het christendom, waarbij God liefde in zichzelf is; gemeenschap van liefde. De Vader heeft de Zoon lief en deze beantwoordt zijn liefde, die zo rijk is dat zij een eigen persoon is die deze liefde draagt: de H. Geest. Er zijn wel meer monotheïstische religies die één God vereren i.p.v. vele goden. Maar door Christus weten we dat de Zoon naar de aarde is gezonden en dat Hij de H. Geest heeft geschonken nadat Hij de aarde verlaten had. Één God in drie Personen, onze God, God van waarheid en liefde.
Ofschoon God zo dicht bij de mensen is gekomen, ja één van ons geworden in Christus, voelt het voor velen toch alsof God ver weg is. Hij zit wel ergens in hun hoofd, maar niet vooraan in hun hart. En dan wordt het moeilijk. De mens kan een heel eind komen zonder God, maar vroeg of laat moet Hij toch erkennen dat hij God persoonlijk nodig heeft. Zeker als het lijden hem treft. Dan staat Hij voor de keus om zich te laten helpen, te laten verlossen. Niet zozeer om een makkelijk leven op aarde te hebben, maar een eeuwig leven in volheid van zijn.
Iemand die deze boodschap zijn leven lang heeft uitgedragen is pater Harrie Daniëls. Hij kwam uit Beugen en werd missionaris van het Goddelijk Woord in Brazilië. Op latere leeftijd kwam hij terug naar Nederland om nog pastoor te worden in Bergeijk en Weebosch en tenslotte in Blerick. Na zijn overlijden is zijn kelk naar de familie gegaan. Via een parochiaan uit Bladel is de kelk naar Bladel gekomen, waar de kelken gestolen waren. Op zondag 4 juni dragen we voor het eerst de Mis op met deze kelk, in het bijzijn van familieleden. We doen dat voor de zielenrust van pater Daniëls en voor een achternichtje van hem, Mara Paridaans, die begin dit jaar is overleden. Op de rouwkaart zeggen de ouders, Bas en Eva: ‘Ons kleine lieve sterretje is onverwacht en veel te vroeg naar boven gegaan.’ Ze zeggen wel een dat het grootste verdriet is als ouders een kind moeten afstaan. Het zet ons verstand stil. Ik wens de familie sterkte toe met het verwerken van dit verlies. We zullen bidden voor de kleine Mara, dat zij met ome Harrie gelukkig mag zijn in de hemel. God weet hoe het voelt om een kind te zien sterven. Zijn eigen Zoon is op wrede wijze om het leven gebracht. En Maria weet het, als Moeder van Smarten. Maar zij weten ook dat de liefde sterker is dan de dood. Dat God nieuw maakt wat verloren lijkt. Want Hij is een God van liefde, Vader, Zoon en H. Geest. Tenslotte, als het lijden op ons drukt, laten we dan zachtjes een kruisteken maken en zeggen: ‘Vader, Zoon en heilige Geest, ik vertrouw op U, ontferm U over mij. Amen.’
Voorbeden
Voor paus Franciscus en alle herders van de Kerk, dat zij het geheim van de Drie-ene God met liefde verkondigen en eruit leven. Laat ons bidden.
Voor de pasgewijde priesters in ons land, dat zij met ijver en geduld hun zending kunnen vervullen als vrienden van Christus. Laat ons bidden.
Voor de politieke leiders, om wijsheid en kracht bij het verdelen van middelen en het zorgen voor gezinnen en kwetsbaren. Laat ons bidden.
Voor hen die geen hoop hebben, dat zij zich openstellen voor deze goddelijke deugd en de blijdschap leren kennen van de kinderen Gods. Laat ons bidden.
Om zegen over de H. Hartmaand in de parochie, dat het ons verder mag brengen in het geloof, de hoop en de liefde. Laat ons bidden.
Voor de intenties van onze gemeenschap, voor de dopelingen en voor onze dierbare overledenen, dat zij binnentreden in het mysterie van de H. Drie-eenheid. Laat ons bidden.
