Pastoor Bertens is geboren in Berkel-Enschot op 1 april 1942 en tot priester van het bisdom van ’s-Hertogenbosch gewijd op 20 mei 1967.
Zijn eerste benoeming in het bisdom van ’s-Hertogenbosch was als kapelaan van de parochie Heilige Willibrordus te Eersel van 1967 tot 1982. Daar werd hij ook godsdienstleraar aan de huishoudschool.
Per 15 oktober 1982 werd hij benoemd tot pastoor van de parochie Heilige Petrus’ Banden te Bladel en per 1 januari 1985 tevens tot waarnemend pastoor van de parochie HH. Antonius van Padua en Brigida te Netersel.
Vanaf de fusie in 2014 omvatte de parochie Heilige Apostelen Petrus en Paulus alle vijf de dorpen in de gemeente Bladel. Per 1 februari 2018 is pastoor Bertens eervol ontslag verleend.
Van 2003 tot 2019 was de pastoor ook kanunnik van het Kathedraal Kapittel van Den Bosch.
Op 23 november van dit jaar heb ik mijn voorganger voor het laatst bezocht. Toen ging het eigenlijk naar tevredenheid, al was er wel een medisch onderzoek geweest. Daar is blijkbaar meer uitgekomen dan verwacht, want een week later ontving ik het bericht dat pastoor Bertens bediend was. En een week later is hij gestorven, op 9 november, 79 jaar oud. De arts had een goede diagnose gesteld.
Met een kleine delegatie uit de parochie hebben we deelgenomen aan de uitvaart bij de Trappisten in Tilburg. Het is jammer dat pastoor Bertens niet voor een afscheid in Bladel heeft gekozen, maar ergens is het niet vreemd. Hij had het echt achter zich gelaten, bij leven en dus ook bij sterven. Wat abt Bernardus noemde bij de uitvaart was dat Kees Bertens zo eenvoudig en tevreden was. Daarmee ging hij tegen de tijdgeest in. Afgezien van nieuwe vloerbedekking in het begin is er al die tijd niets uitgegeven aan de pastorie, in meer dan 30 jaar tijd. Ik weet nog hoe er watjes tussen de stalen kozijnen zaten, tegen de tocht.
Waar wel in geïnvesteerd werd, was het parochiezaaltje. Dat is een grote verdienste van pastoor Bertens en het toenmalige kerkbestuur. We hebben er veel plezier van, voor sociaal contact en catechese. En zo zijn er nog vele dingen, waar we nu de vruchten van plukken.
Toen de benoeming van mij en van kapelaan Steijaert intern bekend was, gingen we een keer op bezoek in Bladel, in het donker, in het geheim. Bertens was blij dat hij het stokje kon overgeven. Hij had voor ons niet alleen een fles goede wijn, maar ook een gedicht. In zijn eenvoud hield hij toch van kwaliteit. En van het geschreven woord. Het was jammer dat zowel het lopen als het praten steeds moelijker ging. Dat was zeker een groot kruis voor hem. Maar hij klaagde niet. Toen de priester die de ziekenzalving kwam doen vroeg hoe het ging, was het antwoord: ‘Uitstekend!’ Aan de ene kant laat dit zien dat Bertens niet gauw het achterste van zijn tong liet zien. Aan de andere kant hield het geloof hem ook optimistisch. De woorden die hij die avond herhaalde waren: “De Heer zal je beschermen. Hij zal je behoeden. Hij zal je leiden naar Zijn toekomst.” Om er tenslotte aan toe te voegen: “Daar vertrouw ik op.”
Mensen uit Bladel en Netersel hebben pastoor Bertens het langst meegemaakt. Dat is anders bij Hoogeloon, Hapert en Casteren. Toch is de parochie in de loop der jaren steeds meer één geworden. En dat proces gaat door. Het overlijden van pastoor Bertens stemt tot droefheid. Tegelijk mogen we ons gesterkt weten. Bij Onze Lieve Heer zal pastoor Bertens zeker voor ons bidden. We gaan verder! Met alle spanningen die er zijn in de maatschappij willen als parochie een getuigenis geven van geloof, hoop en liefde. We zullen dapper en toegankelijk zijn, om het licht van Jezus Christus te laten schijnen, aan jong en oud. Moge de Heer ons in zijn barmhartigheid te hulp komen. Hij zal ons beschermen. Hij zal ons behoeden. Hij zal ons leiden naar Zijn toekomst. Amen.
