Deze zondag van Beloken Pasen heet ook Barmhartigheidszondag. Dat heeft te maken met de verschijningen van Christus aan de Poolse zuster Faustina in Krakau. Paus Johannes Paulus II heeft zijn pontificaat verbonden met dit charisma, waarin Christus wordt geëerd als de brenger van de goddelijke Barmhartigheid. Op de afbeelding die erbij hoort komen er rode en witte stralen uit het Hart van Jezus, verwijzend naar het water van het Doopsel en het Bloed van de Eucharistie.
De boodschap van barmhartigheid is niet alleen voor vrome mensen, maar voor alle mensen. Ik zal u een voorbeeld geven van een pastoor in Californië, fr. O’Malley. Op een zaterdagavond, toen hij de preek aan het voorbereiden was en het buiten waaide en stormde, ging de telefoon. Het was het ziekenhuis. Of de pastoor een bediening kon doen. De pastoor aarzelde. Het stormde. Er waren bomen omgewaaid en over de weg gevallen. Zou het wel veilig zijn? Fr. O’ Malley ging toch. De rit duurde drie keer zo lang, maar hij kwam toch aan bij het ziekenhuis. Lichten waren uitgevallen, maar het ziekenhuis had een noodgenerator. Een zuster verwelkomde de pastoor en ging hem voor naar de patiënt. Ze wist zijn achternaam niet maar wel dat hij Tom heette en dat hij een alcoholist was. ‘Hij gaat snel achteruit’, fluisterde ze.
Fr. O’Malley ging de kamer binnen en daar zat Tom. Die keek hem indringend aan. Kenden de twee elkaar? ‘Sla de beleefdheden maar over pastoor, ik wil de laatste sacramenten want ik ga de pijp uit.’ Zogezegd zogedaan. Of Tom ook wilde biechten? Zeker niet!, was het antwoord. In plaats daarvan ging Tom vertellen. Wat bleek? Hij was spoorwegambtenaar geweest. Op een avond voor kerstmis, had zijn ploeg een kerstborrel gedronken. Niet een beetje maar veel. Iedereen was dronken. Toch moest een wissel omgezet worden. Dat deed Tom. Hij koos de verkeerde schakelaar zodat ergens anders een auto botste tegen een passerende trein. De automobilist, zijn vrouw en twee kinderen kwamen daarbij om… Het werd stil ik de ziekenhuiskamer. De pastoor zei niets. Hij was diep getroffen. Toen tilde hij zijn hand op, voor de absolutie. Hij zei: ‘Als ik je kan vergeven, kan God je ook vergeven; want in die auto zaten mijn vader, mijn moeder en mijn twee zussen…’
Broeders en zusters, zo is God. Hij blijft ons volgen met zijn barmhartigheid, hopend dat wij op Hem vertrouwen. En als wij Gods barmhartigheid toelaten in ons leven, kunnen we ook zelf barmhartig zijn. Dat is meer dan lief zijn. De barmhartigheid gaat door de pijn heen. Zij raakt zogezegd de wonden van Christus aan. Moge dit ons inspireren voor onze volgende biecht. En moge deze dag, Beloken Pasen, Barmhartigheidszondag, een dag van vrede zijn. Amen.
Voorbede
Voor de kerk, dat zij op voorspraak van de heilige paus Johannes Paulus velen mag helpen om te komen tot geloof in Gods barmhartigheid. Laat ons bidden
Voor de christenen die met Pasen gedoopt zijn, dat zij ondergedompeld worden Gods barmhartigheid en sterk mogen staan in de beproevingen die komen. Laat ons bidden.
Voor de politieke vernieuwing in ons land, dat de ambtsdragers elkaar niet tegenwerken, maar zich laten leiden door geloof, hoop en liefde. Laat ons bidden.
Voor de gehuwden in onze parochie die verstrikt zijn geraakt in verharding en verwijten, dat de liefde weer mag stromen door Gods barmhartigheid. Laat ons bidden.
Om roepingen tot het religieuze leven op voorspraak van de heilige zuster Faustina, dat jonge mensen aangetrokken worden tot een leven van gebed en barmhartigheid. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties , voor de dopelingen en voor onze dierbare overledene Piet Veron, dat zij Gods barmhartigheid ten volle moge ondervinden. Laat ons bidden.
