De drie belangrijkste verhoudingen van de mens zijn die tot God, tot de medemens en tot zichzelf. Die verhoudingen bekijken we in dit heilig Triduüm.
Op Witte Donderdag hebben we overwogen hoe de Eucharistie ons in de juiste verhouding tot God plaatst; een verhouding van dankbaarheid. Tot onze medemens moeten we vergevingsgezind zijn, zoals Christus vergevingsgezind was op Goede Vrijdag. ‘Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen.’ In de Paaswake stonden we stil bij de verhouding tot onszelf. We zijn vrij om te worden wie we willen zijn, maar we kunnen onszelf ook verliezen als er geen eenheid is tussen onze geest, onze ziel en ons lichaam.
Mensen doen hun lichaam van alles aan, omdat ze geestelijk geen rust hebben. Het is de verrijzenis van Christus die ons juist leert om ons lichaam te aanvaarden zoals het is. Het zit prachtig in elkaar maar is kwetsbaar, veranderlijk en sterfelijk. Waar de dood aan alles een einde lijkt te maken, is het voor de christen juist een nieuw begin. Het verrezen lichaam van Christus laat zien waartoe wij geroepen zijn: met huid en haar, ziel en geest delen in de glorie van de Almachtige. Hij zal het goede dat Hij in ieder van ons begonnen is, ook tot voltooiing brengen, geestelijk en lichamelijk.
Vandaag, op Eerste Paasdag, mogen wij ons de vraag stellen: Hoe kan het dat zo’n mooie boodschap, vol licht en hoop, niet de respons krijgt die het verdient? Omdat we geen tijd meer hebben om het op onze kinderen over te dragen. We hebben geleerd om ons druk te maken over veel dingen, maar voorbij te gaan aan het belangrijkste. Het economisch bestaan heeft al te lang voorrang gekregen op het geestelijk welzijn. Daarvan plukken jonge mensen de bittere vruchten. Ze hebben alles, maar zijn niet blij. Hun geestelijke groei blijft achter bij hun consumerend vermogen.
Laten we eerlijk zijn. Dit is van alle tijden. Het was al zo bij de apostelen. Judas heeft de Heer Jezus verkocht voor 30 zilverlingen. Petrus vond dat Jezus wat liever voor zichzelf moest zijn i.p.v. aan een kruis te sterven. Jacobus en Johannes wilden andersdenkenden verschroeien. Enz. Neen, onze hoop is niet dat toekomstige generaties het vanzelf beter gaan doen. Onze hoop is Christus. Dat Hij leeft en mensen roept. Dat Hij vanuit het hoekje waarin Hij terecht gekomen is, licht laat schijnen in de duisternis. U en ik, wij gaan af en toe stralen van Hem op ons krijgen, gegarandeerd. En dan komt het erop aan. Niet gisteren, wat ik heb geloofd en gedaan. Niet morgen, wat ik zal geloven of doen. Maar vandaag, wat ik geloof en wat ik ermee doe. Dát zal vrucht dragen. Christus is verrezen. En Hij gaat ons voor naar Galilea. Amen, alleluia!
Voorbeden:
Voor de eenheid in de Kerk door de genade van de heilige Geest, die Christus heeft gegeven. Laat ons bidden.
Voor de leiders van Europa, dat zij uit de wijsheid van Christus inspiratie putten voor hun beleid. Laat ons bidden.
Voor ons vaderland, dat het licht van de verrezen Heer juist hen mag bereiken die leven in de diepste duisternis. Laat ons bidden.
Uit dankbaarheid voor de zegening in de Goede Week, dat wij een open gemeenschap mogen zijn voor mensen van goede wil. Laat ons bidden.
Voor onze communicanten, dat zij op weg naar de ontmoeting met de Heer gezegend en beschermd mogen worden. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen. Dat zij met Christus mogen verrijzen. Laat ons bidden.
