De derde en laatste lekenpreek is van Jacques Tax en heeft de cadans van een rap, met een vleugje dialect . Het brengt ons weer even in de sfeer van Kerstmis:
Hier zitten we even voor, het kan zomaar gebeuren dat we even kunnen mijmeren over een wonderbaarlijk gebeuren,
een licht verscheen met d’engelenlied en ziet,
een kindje werd geboren, in een kribbe met eenvoud en ootmoed,
zoals je dat nimmer verwacht, onder sterrenlicht en omkleed met een bijzondere macht,
het wordt immer verwacht, daar in het oosten, bracht het licht die nacht
een kind genaamd Immanuel, het kreeg de naam Jezus, het bracht onschuld en vrede,
waarvan wij hopen dat deze beker op ons gaat overlopen, dees licht kwam om ons te wederdopen
en goedgunst te geven voor een verlicht woord en streven
naar samenleven volgens zijn weg en met de eenvoud waarmede hij ook door de herdertjes werd omgeven.
Hij werd ook bezocht door de koningen die zich hervonden met dees kindeke in de kribbe,
indachtig de eenvoud en zij vonden het prachtig, dees eenvoud,
het licht dat er scheen, dees voorbeeld, krachtig en machtig, waarvan wij nu nog genieten,
en verlichtte ons de weg, die wij steeds willen gaan,
ook al zijn we er, soms lijkt het verder dan we willen, er vanaf of vandaan,
maar zingend met d’engelen komen we terug, om verder met hem de goede weg op te gaan,
en zo de duister te verslaan……..
