Ik ben op bezoek geweest bij iemand in de gevangenis. Ik kende hem nog van het Vormsel. Daarna ging zijn leven de wilde kant op. Toch viel hij weer terug op zijn geloof. Vanuit de gevangenis schreef hij me brieven over de mooie tijd die we beleefd hadden. En over de bijbel waarin hij nu veel las. Om hem wat tips te geven voor na de vrijlating, ging ik naar de PI in Zeeland. Wat bleek? Zijn aanvraag voor geestelijke bijstand was zoek geraakt. Ik kwam er gewoon niet binnen. Aan de ene kant was dat teleurstellend. Aan de andere kant ook begrijpelijk. Juist in de uitzonderingen liggen risico’s. We hebben een nieuwe datum geprikt. Maar het besef dat geestelijke bijstand een burgerrecht is, is wel dun geworden. Zo moet een priester ook kunnen helpen als er een ongeluk of misdrijf geweest is. Sommige dingen zijn gewoon niet te vangen in protocollen. De menselijke ziel is er te groot voor. Laten we dat niet vergeten.
Pastoor Schilder
