Diep ontroerd was ik toen mijn petekind door het gangpad met haar vader naar het altaar schreed in de kerk van Bladel. Het zijn van die momenten in een familie die aangrijpen. Ik moest mij echt goedhouden. Naast de gewone menselijke emotie was er ook het besef van Gods aanwezigheid. Het huwelijk is een uitvinding van de Schepper. Dus bij elke huwelijksviering raken we aan de kern van ons bestaan. Dat doet de tijd even stil staan. De avond tevoren logeerden bruid en bruidegom in de pastorie, met een broer en twee zussen. Na alle praktische voorbereidingen van die dag keken de heren voetbal en de dames lakten hun nagels. Dat was heel gezellig. Na een gezamenlijk avondgebed ging ieder slapen. De trouwjurk stond alvast in mijn werkkamer, op een standaard. De siergroep had mooie bloemstukken gemaakt en de banken waren versierd met tulen van het vorige trouwpaar in de parochie. Bedankt! Nu volgen de wittebroodsweken. Wie o wie zijn de volgenden die trouwen? Welkom!
Pastoor Schilder
