Vrijdagmorgen was ik in Casteren om te zien hoe de laatste hand werd gelegd aan de kerstversiering. Maar het werk zat er al op. De kerk was donker en leeg. Ik liep maar even binnen bij het Dorpshuis. Daar zat de damesgymclub aan de Glühwein. Ook al was het half elf ’s morgens, ik dronk een glas mee en raakte met enkelen in gesprek.
Het ging over de maakbaarheid van het bestaan. Er zijn dingen die we niet in de hand hebben, zoals ziekte of de dood of het weer. Iemand merkte op dat zij dat niet erg vond. Eeuwig leven op aarde, dat wil je toch niet? Daar reageerde een ander op. Wat ik inbracht in het gesprek was dat het lijden nooit alleen maar donker of slecht is, maar ook een verborgen kracht in zich draagt die de mens verder kan helpen. Elkaars lijden moeten we proberen te verlichten, maar de kracht die de mens ook kan aantreffen in het lijden moeten we koesteren. Met andere woorden: we moeten elkaar helpen weerbaar te worden, te groeien, meer mens te worden. Dat kan geen uitvinding of verbetering overnemen.
En zo komen we bij het belang van Kerstmis. Heeft Christus nieuwe uitvindingen gedaan? Nee. Heeft Hij het lijden opgeheven? Nee. Heeft Christus ons verlost? Ja. Waarin bestaat dan die verlossing? De Heer heeft de vitale band hersteld tussen God en de mens, waardoor het mogelijk is dat wij in eenheid met onze Schepper leven. Door mens te worden heeft Gods Zoon de brug gemaakt voor de mens om zijn oorsprong te kennen en zijn doel te bereiken. Ofschoon de Jezus zelf geen herstel nodig had van zijn band met de Vader, is Hij wel de weg gegaan van ons herstel. D.w.z. de Heer der Heren heeft het lijden aanvaard om voor ons de weg vrij te maken, opdat ook wij – met Hem – het grootste leed kunnen overwinnen. Dat is: gescheiden raken van de Bron waaruit wij voortkomen. Zoals ieder kind een harmonieuze band met zijn ouders wil, zo wil ook ieder schepsel harmonie met zijn Schepper.
God heeft de mens lief, ook al creëren wij in ons leven en in de wereld disharmonie. Hij vult aan wat ons ontbreekt, als wij Hem de kans daartoe geven. Er is in onze tijd een sterk negativisme over de mens. Een groep noemt zich zelfs: Human Extinction Movement. De planeet zou beter af zijn zonder de mens. Maar dat is niet het plan van God. Het is eerder de afgunst van den duvel jegens de mens. Want mensen blijken altijd weer in staat tot liefde en herstel. En daar geniet God van. Irenaeus van Lyon zei het al: De glorie van God is de levende mens. De mens die leeft in het licht. Mogen wij zulke mensen zijn, door de genade van Christus. Amen.
Voorbeden:
Voor Gods Kerk op aarde, dat in haar de vrede en de vreugde mogen heersen zoals in de Stal van Betlehem. Laat ons bidden.
Voor de groten der aarde, dat zij verlangen naar vrede en gerechtigheid voor allen. Laat ons bidden.
Voor hen die geen vreugde beleven met Kerstmis, dat zij wel hoop mogen ontvangen, als een geschenk van het Kerstkind. Laat ons bidden.
Uit dankbaarheid voor Gods goede gaven, dat wij Hem mogen eren zoals de engelen en de herders. Laat ons bidden.
Om zegen over het Nieuwe Jaar, dat wij meer mens worden door de genade van Christus en de hulp van anderen. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en voor onze dierbare overledenen, dat Gods Licht hen voor eeuwig mag verlichten. Laat ons bidden.
