‘Jaap en de bonenstaak’. Zo heet het sprookje over een bonenplant die tot in de hemel groeit. Jaap was de zoon van een arme boerin. Op een dag verkoopt Jaap hun laatste koe in ruil voor het zaad van bonen. Zijn moeder is boos over deze ruil en werpt het zaad door het raam naar buiten.
De volgende dag staat er naast het huis ineens een bonenstaak die tot aan de hemel reikt. Jaap beklimt de staak en komt in een andere wereld waar een reus woont. Jaap ontdekt dat de reus veel gouden muntstukken heeft. Hij steelt er een paar en keert naar huis terug. Zijn moeder was blij, maar na een tijd raakt het geld op.
Jaap klimt nog een keer naar boven en steelt een kip die gouden eieren legt. De financiële problemen zijn voorbij, maar de moeder is toch ongelukkig. Nog één keert Jaap terug. Hij steelt een harp waarvan de muziek iedereen blij maakt. De reus ontdekt het en achtervolgt Jaap. Maar Jaap hakt de bonenstaak om en de reus valt te pletter.
Broeders en zusters, het evangelie is geen sprookje. Maar in veel sprookjes zitten raakvlakken met de bijbel. De boom waarover Jezus spreekt is geen boom die tot in de hemel groeit. Het is een hele eenvoudige boom, een mosterdboom. Eigenlijk meer een struik dan een boom. En in het eerste lezing gaat het over een ceder. Die is wat groter, maar reikt ook niet tot de hemel.
Wij geloven dat wij niet naar de hemel hoeven te klimmen om bij God te zijn. Hij is naar ons toegekomen, in Jezus Christus. En wij hoeven niets te stelen uit de hemel, maar God geeft ons wat wij nodig hebben. Het leven wordt pas moeilijk als een mens niet meer dankbaar is met wat God geeft, maar meer wil of anders wil.
Wat is het dat God voor ons wil? Dat wij groeien en takken krijgen, d.w.z. dat anderen op ons kunnen steunen. En dat wij vrucht dragen. Een boom draagt geen vruchten voor zichzelf. Een appelboom eet geen appels. Zijn vruchten zijn voor de mensen en de dieren. Zo is het ook met ons. Als wij leven voor onszelf krijgen we kleine takjes en zure vruchten. Als we leven vanuit de genade – dat is onze voeding, onze bemesting – dan worden we sterk en zoet.
Tenslotte, die arme Jaap van het sprookje kon zijn moeder maar niet blij maken. Niets was goed genoeg. Met Gods genade kunnen we anderen wel blij maken of het accepteren als zij niet blij wíllen zijn. Aan God ligt het niet. Die is goed. Voor allen. Altijd. Amen.
Voorbede
Voor de kerk wereldwijd, dat velen op haar takken mogen rusten en vruchten plukken voor het eeuwig leven. Laat ons bidden.
Voor het aanstaande kabinet, dat allen het beste van zichzelf kunnen geven ten bate ons land. Laat ons bidden.
Voor hen die wereldwijd goed doen zonder op te vallen, dat hun inspanningen mogen leiden tot gerechtigheid en vrede. Laat ons bidden.
Om zegen over de H. Hartmaand, dat wij door de liefde van Christus nog meer vrucht mogen dragen. Laat ons bidden.
Voor het welzijn van onze parochie, voor de dopelingen (…) en onze dierbare overledenen (…), dat zij genade vinden voor de rechterstoel van Christus. Laat ons bidden.
