Bij het bijbeluurtje merkte iemand op dat Jezus de sleutels van zijn huis weggaf. Dat was grappig gevonden. Het rijk der hemelen is het huis van de Heer en Petrus kreeg er de sleutels van. Ik merkte met een knipoog op dat het reservesleutels waren, want de Heer bleef eigenaar van het huis.
Laten we een beetje doordenken op deze vergelijking. Aan wie vertrouwen wij de sleutels van ons huis toe? Dat zijn bekenden die we vertrouwen. Zij kunnen binnenkomen als wij er niet zijn of als we ziek zijn.
Er bestaat ook zoiets als de sleutel van ons innerlijk huis, ons hart. Aan wie vertrouwen wij díe sleutel toe? Wie mag weten wat wij voelen en denken? Dat zijn er misschien niet veel. Op dit feest kunnen we stellen dat Petrus en Paulus de sleutel van hun hart na vele louteringen aan Christus hebben toevertrouwd.
Zouden wij dat ook kunnen? Het is al een hele kunst om naar medemensen toe te verwoorden wat in ons leeft. Bij vrienden is dat makkelijker. Bij God zou dat ook zo moeten zijn. We hoeven niet te roepen en te schreeuwen of sentimenteel te doen. God kent ons al voordat we tot Hem spreken.
Vanuit het innerlijk gesprek met de Lieve Heer komen wij tot grotere openheid jegens anderen. Omdat we niet anders hoeven over te komen dan we zijn, kind van God en leerling van Christus. Als anderen onze oprechtheid merken, zullen ze eerder geneigd zijn iets aan te nemen als het over God gaat. Daarom werkte het getuigenis van Petrus en Paulus zo krachtig door. Zij vertelden geen lesje. In volkomen oprechtheid en menselijkheid spraken zij, vanuit hun hart. Alleen hardnekkigen wezen de boodschap af.
Petrus en Paulus waren niet bang om de waarheid te verkondigen. Het ging ten koste van hun leven, maar niet ten koste van hun mens-zijn. Het is juist in hun menselijkheid en hun volharding tot het einde dat ze voor ons geloofwaardig worden, met hun angsten, hun passie, hun fouten en hun vurigheid. Daarin herkennen wij onszelf. Laten we God danken voor het getuigenis van Petrus en Paulus, dat zo menselijk en tegelijk zo goddelijk is. Petrus en Paulus hebben de zegekrans behaald. Ze kunnen ons die nog onderweg zijn helpen om ook de zegekrans te behalen, als we er om vragen. We hoeven geen ander mens te worden. We moeten alleen ons vertrouwen stellen in God, telkens weer. H. Petrus en H. Paulus, bidt voor ons, opdat wij de beloften van Christus en de liefde van onze naasten waardig worden. Amen.
Voorbede
Voor paus Franciscus en emerituspaus Benedictus, en voor de bisschoppen van Nederland, dat zij zoals Petrus en Paulus de Kerk vurig mogen dienen. Laat ons bidden.
Voor de politici, dat zij open staan voor Gods Geest en gemotiveerd mogen zijn om het algemeen welzijn behartigen. Laat ons bidden.
Voor de christenen die vervolgd worden, dichtbij of ver weg, om de genade van volharding en saamhorigheid. Laat ons bidden.
Uit dankbaarheid voor de zegeningen die wij in de H. Hartmaand hebben ontvangen, dat ze ons helpen om met een open hart en goede moed te leven. Laat ons bidden.
Voor de vrijwilligers in onze parochie, dat zij hun werk met liefde en voldoening kunnen doen, tot eer van God en tot welzijn van de gemeenschap. Laat ons bidden.
Voor de intenties van onze gemeenschap, voor de dopelingen en voor onze dierbare overledenen, dat zij de krans van gerechtigheid mogen ontvangen. Laat ons bidden.
