‘Als ik zwak ben, dan ben ik sterk.’ Deze woorden van Paulus zijn een paradox; een schijnbare tegenstrijdigheid. Blijkbaar kun je tegelijk zwak en sterk zijn. Hoe zit dat?
Dat geldt niet voor het voetbal, zo lijkt het. Zwakheid wordt afgestraft. Carrières worden tijdens het EK gemaakt en gebroken. Alles hangt af van het resultaat. Het geldt ook niet voor de Tour de France. Er komt nogal wat duw- en trekwerk kijken bij menige sprint. Een moment van zwakheid kan je de zege kosten. En bij de Olympische Spelen zal het niet anders zijn. Wat zou Paulus dan bedoelen? Mogen wij geen succes hebben in ons geloof? Moeten we altijd maar de mindere zijn? Had Nietzsche gelijk toen hij zei dat het christendom een godsdienst voor zwakken was?
Laten we even de context schetsen. Het christenkom kende juist een sterke groei ten tijde van Paulus en de andere Apostelen. In korte tijd drong het evangelie door in heel het Romeinse Rijk. Dat gaf de Apostelen een enorm prestige. Daarom vond Paulus het belangrijk om aan te geven dat zijn kracht niet uit hemzelf kwam maar van God. ‘Als ik zwak ben, dan ben ik sterk.’ Het is God die mij sterk maakt en vergeleken bij zijn kracht is de mijne beperkt. Wij christenen willen niet zwak zijn ten opzichte van de medemens, wij willen zwak zijn ten opzichte van God. En de paradox is dat wij daardoor sterker worden jegens onze medemens. Niet langer worden wij geleid door woede, jaloezie, heerszucht of leedvermaak. Wij komen daarvan los en worden geleid door medeleven, dienstbaarheid, welwillendheid en blijheid.
Als voorbeeld geef ik de martelaren van Gorcum. Komende dinsdag vieren we hun feest. Claes Pieck, een franciscaan, omhelsde en kuste al zijn broeders. Hij zei, voordat hij opgehangen werd: ‘Strijdt kloekmoedig en standvastig tot het einde toe voor het katholieke geloof! Volhardt tot de dood, één van geloof en van geest, in de broederlijke liefde die gij in uw leven hebt betracht. Laat het laatste uur geen scheiding brengen onder u die door wederzijdse liefde tot nog toe in een heilig gezelschap zijt verenigd. Gij zijt reeds op het punt uit de hand van de Heer de vurig gewenste en lang verwachte prijs voor uw strijd, de kroon van het eeuwig geluk, te ontvangen. Deze kroon ligt al gereed, zij hangt al boven uw hoofd. Verliest haar niet door lafhartigheid, maar grijpt er moedig naar door de dood te verachten. Gij ziet dat ik u blijmoedig voorga; volgt mij op dezelfde wijze!’ En zo is het gegaan. ‘Als ik zwak ben, ben ik sterk…’ De martelaren van Gorinchem waren het. Mogen ook wij het zijn, opdat wij de beloften van Christus waardig worden. Amen.
Voorbede:
Voor de kerk van Nederland, dat zij op voorspraak van de martelaren van Gorcum met blijdschap en zonder vrees getuigt van Gods kracht. Laat ons bidden.
Voor de wereldse leiders, dat zij zich laten omringen door goede mensen, die met hen zorg willen dragen voor vrede en voorspoed. Laat ons bidden.
Voor de christenen die vervolgd worden, dat zij met het vuur van de profeten en het vertrouwen van de apostelen alle kwaad kunnen weerstaan. Laat ons bidden.
Om zegen over de vakantie, voor onszelf en onze dierbaren. Dat wij veilig en verkwikt mogen terugkeren om onze taken te hervatten. Laat ons bidden.
Voor de intenties van onze gemeenschap, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen, dat zij gelukkig mogen zijn als vrienden van de Heer. Laat ons bidden.
