De ontmoeting tussen Maria en Elisabeth, nichtjes van elkaar, heeft veel kunstenaars geïnspireerd. Waarom? Deze vrouwen waren begenadigd. En dat herkenden zij in elkaar. Maria in Elisabeth, die moeder werd van Johannes de Doper en Elisabeth in Maria, die moeder werd van de Messias.
Elisabeth had ook kunnen zeggen tegen Maria: ‘Was het niet zwaar, de reis hierheen? Het is toch wat hè, met al die Romeinen in het land? Je kunt nergens meer vrij reizen. Ik heb trouwens geen eten in huis. Die knecht Obed doet nooit wat ie moet doen. En wat heb ik gehoord? Heeft Jozef je in de steek willen laten? Ik heb je al eens gezegd, ik vertrouw hem niet. Net zijn vader Jacob. En hoe is het trouwens met jouw vader, Joachim? Heeft hij nog last van eksterogen? Trouwens, dat nieuwe middeltje deugt helemaal niet. Zacharias heeft het op zijn tenen gesmeerd en nu zijn ze helemaal ontstoken! Je kunt die dokters ook helemaal niet vertrouwen!’ Enz. enz.
Nee… Elisabeth herkende in Maria het werk van de Heer… ‘Gij zijt gezegend onder de vrouwen en gezegend is Jezus de vrucht van uw schoot. Waaraan heb ik het te danken dat de moeder van de Heer naar mij toekomt?’ Dit was haar geopenbaard. Een bijzonder moment in de heilsgeschiedenis. Maar ook voor ons geldt: Willen wij zoeken en kijken naar wat de Heer in het leven van de ander tot stand brengt? Of pinnen we anderen en onszelf vast op fouten en gebreken? Het eerst leidt tot de hemel. Het tweede tot de hel. We willen wel het goede, maar we bezwijken telkens voor de verleiding om het kwade te zien en groter te maken dan het is. De kunstenaar is gewend om anders naar de dingen te kijken. De gelovige zou ook anders moeten kijken. Laten we in de laatste Adventsweek proberen om de houding van Elisabeth aan te nemen. Het werk van de genade te zien. In andermans leven én in eigen leven.
Dat heeft pastoor Bertens ook gedaan in zijn leven. Ik vind het bijzonder dat hij op een donderdag is bediend, op een donderdag gestorven en op een donderdag begraven. Donderdag is toch een beetje de dag van de priester, in relatie tot Witte Donderdag. Met een delegatie uit de parochie zijn we ter uitvaart geweest. En zondag is de avondwake voor onze eigen parochie, om mensen van hier ook in de gelegenheid te stellen geestelijk afscheid te nemen. De woorden die centraal zullen staan, komen van pastoor Bertens zelf. Op de avond van de ziekenzalving herhaalde hij de volgende woorden: “De Heer zal je beschermen. Hij zal je behoeden. Hij zal je leiden naar Zijn toekomst.” Om er tenslotte aan toe te voegen: “Daar vertrouw ik op.” Neem deze woorden mee, broeders en zusters, onderweg naar Kerstmis. Amen.
