Misschien heeft u de afgelopen week wel een en ander naar uw hoofd gekregen vanwege uw geloof. Voor de zoveelste keer? Of onverwacht? Die dingen gebeuren en zijn niet fijn. Als herder is het mijn taak om met u mee te leven. Ik zou willen zeggen: Houd vol. Geef niet op. En vanuit de Schrift kan ik wel iets overbrengen om er mee om te gaan.
Als we kijken naar de eerste lezing dan zien we hoe de wijze belaagd wordt. Dat gaat er niet zachtzinnig aan toe. ‘Laten we hem veroordelen tot een schandelijke dood.’ Dan mogen we nuchter constateren dat het bij ons zo erg niet is. Mensen maken ons misschien wel belachelijk maar ze maken ons niet dood. Vanaf dat punt gaan we verder.
We lijden des te meer onder kritiek van anderen als we zelf onzeker zijn. Dat genereert geestelijk lijden. Daarin zijn we geen uitzondering. Ook de apostelen hadden ook hun onzekerheid. Dat hoorden we vorige week, toen niemand van de apostelen duidelijk wist te zeggen wie Jezus was. Behalve Petrus, maar die was eigenlijk iets té zeker. Hij wist zeker dat de Messias niet zou moeten lijden, terwijl de Heer juist op weg was naar Jeruzalem om wel te lijden en zo verlossing te brengen.
Vandaag horen we hoe Jezus tijd nam om zijn leerlingen te onderrichten. Dat zal geen eenrichtingsverkeer zijn geweest. De leerlingen zullen vragen hebben gesteld, gediscussieerd en gelachen. En zo werd hun innerlijke zekerheid opgebouwd. Bij ons zal het niet anders gaan. In het gesprek met de Heer wordt onze innerlijke zekerheid opgebouwd. Práát met Hem. Praat over die lastige collega, dat dwarse familielid, die rare buurman. Noem hun namen. Wie bidt, die wordt wijzer. En de wijsheid komt tot uitdrukking in onze woorden, in onze helderheid en ook in onze mildheid. De wijze krijgt nog steeds commentaar, maar hij is er niet meer door van zijn stuk.
En dan het kind. Het kind dat Jezus in het midden zet. Zo zouden de apostelen moeten zijn. Eenvoudig, blij, alles verwachtend van de Vader in de hemel. Een wijze is als een kind dat wel ouder is geworden, maar niet complex. Daarom kunnen wijzen en kinderen het zo goed met elkaar vinden. En tenslotte is het kind ook de oplossing voor onze angst om door het geloof achtergesteld te worden. Het kind staat dan symbool voor de mens die ons nodig heeft. ‘Wie een kind als dit opneemt in mijn Naam, neemt Mij op.’ Hoe meer we kinderen/anderen opnemen in zijn Naam, des te minder druk hoeven we ons te maken over die paar die ons een sukkel vinden. Moge het hun ook goed gaan. Want wij zijn allen kinderen van de Vader. Amen.
Voorbede:
Om zegen over het bezoek van paus Franciscus aan België, dat het goede vruchten van wijsheid moge dragen. Laat ons bidden.
Om wijsheid en kracht voor onze politici, dat zij inzien wat nodig is voor vrede en voorspoed en daar eendrachtig aan werken. Laat ons bidden.
Voor de kinderen in onze parochie, dat wij hen opnemen in Jezus’ Naam zoals Hij ons opneemt. Laat ons bidden.
Voor de christenen die vervolgd worden, dat zij door Gods Geest gesterkt worden om alle kwaad te overwinnen. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen, dat zij de eeuwige vrede mogen oogsten. Laat ons bidden.
