‘Daar zijn uw kinderen weer samen op het woord van de Heilige, van zonsopgang tot zonsondergang.’ Deze woorden, broeders en zusters, slaan in eerste instantie op het joodse volk dat terugkeert van de ballingschap. Mannen en vrouwen en kinderen, die de straten van Jeruzalem weer mogen vullen. Voor mij slaan ze ook op de mannen en vrouwen en kinderen die zuchten onder de ballingschap van abortus. Als u het nieuws heeft gevolgd, begrijpt u de actualiteit.
Voor het geval u zich ongemakkelijk voelt of liever weg wilt lopen, geef ik alvast een disclaimer: ik oordeel niet en ik veroordeel niemand. Ik houd mij aan het recht en ik voel mij niet superieur over anderen. Juist omdat ik niet superieur ben over anderen, kom ik op voor het leven van anderen.
De slogan ‘baas in eigen buik’ is waar. Net als de slogan ‘baas over eigen teen’ of ‘baas over eigen neus’, d.w.z. wij hebben recht op onze lichamelijk integriteit en niemand mag iets van ons wegnemen als wij dat zelf niet willen. Het wordt problematisch als ‘baas in eigen buik’ betekent dat de vrouw mag doen wat zij wil met het ongeboren leven dat zij in zich draagt. Het nieuwe mensje is namelijk geen stukje buik. Het is een nieuw wezen; uniek en onherhaalbaar. Al is het kleiner dan ik, het heeft niet minder recht op leven dan ik. Ook het ongeboren kind heeft een buik. Wie ‘baas in eigen buik’ consequent neemt, moet ook zeggen dat de foetus baas in eigen buik is, al is het nog kwetsbaar en afhankelijk. Het doden van het kind maakt dat recht ongedaan. Waarom zouden anderen mij dan niet mogen doden?
Wat is kenmerkend voor een ballingschap, broeders en zusters? Dat je weg bent van het vertrouwde, het jou eigene, het natuurlijke. En dat is precies wat door jarenlange indoctrinatie gebeurd is in de hoofden van veel meisjes en jonge vrouwen. Ze hebben geleerd dat moederschap hun sociale kansen verkleint, dat het ongelijkheid veroorzaakt, dat het hun geluk in de weg kan staan. Hun unieke gave om het leven te koesteren, te beschermen en met liefde te laten groeien wordt weggedrukt, ten gunste van de femina dominatrix: de heersende vrouw, die aan niemand verantwoording hoeft af te leggen behalve aan zichzelf.
Laat u niet in de war brengen door extreme voorbeelden die aangedragen worden om de levensbeëindiging van kinderen te verdedigen. Dat zijn uitzonderingen die een klein percentage uitmaken. Daarover heb ik het nu niet. Wat eronder zit is een ijskoude visie die de waardigheid van een mens laat afhangen van zijn gewenst-zijn. Jij mag leven als wij dat willen. Juist omdat de visie zo koud is, worden er warme woorden gebruikt. ‘Het is verdrietig, maar we kunnen nu echt niet anders.’ Wat zou de Johannes de Doper daarvan zeggen? ‘Het is een kronkelpad. Het is een dal dat gevuld, een berg die geslecht moet worden.’
Ja maar, niet iedereen gelooft toch in God? Voor ongelovigen gelden toch andere dingen dan voor gelovigen? In bepaalde opzichten wel. Ongelovigen hoeven bijvoorbeeld niet op zondag naar de kerk. Maar als het gaat om de universele moraal, die filosofisch inzichtelijk is, over de hoofdlijnen van goed en kwaad, van leven en dood, dan gelden voor ongelovigen dezelfde normen als voor ongelovigen. Het recht is daar een uitdrukking van. Het recht op doden van onschuldig leven laat zich niet rationeel funderen, omdat het recht van nature juist voor iedereen gelijk is, jong of oud, dik of dun, arm of rijk. Daarom zoeken abortionisten hun toevlucht tot ideologische beïnvloeding, verdachtmaking, het creëren van verwarring. Mocht u nog enkele van deze veren op u hebben, schudt ze af. Wij moeten niet doden, wij moeten helpen. We moeten niet goedpraten, we moeten oplossingen aanbieden. We moeten niet wegkijken, we moeten ballingen terughalen. Mogen de woorden van Baruch opnieuw in vervulling gaan: ‘Daar zijn uw kinderen weer samen op het woord van de Heilige, van zonsopgang tot zonsondergang.’ Dan zal deze Advent een Advent van leven zijn en niet van dood. Niet van veroordeling, maar van redding. Fr. Reilly, bid voor ons. Amen.
Voorbede:
Voor paus Franciscus die opkomt voor de waarde van elk mensenleven, dat het de geest van broederschap wereldwijd moge versterken. Laat ons bidden.
Voor de politieke leiders, om passie voor het geestelijk en lichamelijk welzijn van de mensen en de wijsheid om die te bevorderen. Laat ons bidden.
Voor hen die het leven van anderen naar hun hand hebben gezet, om innerlijke bekering en genezing tot herstel van de schepping. Laat ons bidden.
Voor de jonge mensen in Ethiopië die wij in de Advent steunen, dat zij zich kunnen ontwikkelen tot goede burgers en sterke mensen. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen, dat zij de schitterende kroon van de Eeuwige ontvangen.
Laat ons bidden.
