‘Hijzelf ontsteekt in ons de vreugde en de kracht om toe te leven naar de dag van zijn geboorte.’ Deze woorden bidden we straks in de prefatie, broeders en zusters. Ze helpen ons om de laatste dagen voor Kerstmis goed te beleven. ‘Hijzelf ontsteekt in ons de vreugde en de kracht om toe te leven naar de dag van zijn geboorte.’
Misschien moeten we nog heel veel doen voor Kerstmis. Misschien zien we tegen de feestdagen op vanwege een verdriet dat op ons drukt of een zorg die ons bezighoudt. Dan missen we de vreugde en de kracht om toe te leven naar het Kerstfeest. Juist dan mogen we ervaren dat Gód het is die de nodige vreugde en kracht in ons ontsteekt. Wij hoeven die niet zelf op te roepen. Met natte lucifers kun je geen vuurtje maken, maar door te naderen tot Gods vuur, worden wij vanzelf ontstoken.
Dit was ook de ervaring van Elisabeth, de nicht van de H. Maagd Maria. Door de nabijheid van Maria, sprong het kind van Elisabeth op in haar schoot. De vurige harten van Jezus en Johannes, werkten door in hun lichaam en geest van hun moeders. Elisabeth riep uit: ‘Gij zijt gezegend onder de vrouwen en gezegend is de vrucht van uw schoot!’ En Maria riep uit: ‘Hoog verheft nu mijn ziel de Heer; van vreugde juicht mijn geest om God mijn Verlosser!’
Zal het bij ons anders gaan, broeders en zusters? Is het ook niet onze ervaring dat de grootste vreugde die wij ervaren er niet een is die wij zelf maken, maar een die van buiten op ons afkomt; van God? Een kerstboom is leuk, een kerstconcert en een kerstdiner ook. Maar het valt in het niet bij de innerlijke vreugde die ons overkomt als we Gods overgrote barmhartigheid voor ons beseffen. Wie zich nooit verloren voelt, zal zich ook nooit gered voelen. Dat is de christelijke paradox. De geboden vragen ons om permanent staande te blijven, maar de menselijke zwakheid doet ons telkens weer struikelen. Dan is het de liefde van God die ons opricht, opdat wij steeds meer staande blijven vanuit zíjn kracht.
Een zalig Kerstmis beleven wij als de liefde voor God weer wat groter wordt in ons. En het kán. Wat Elisabeth zegt over Maria, geldt ook voor ons: ‘Zalig hij die geloofd heeft dat tot vervulling zal komen wat hem vanwege de Heer gezegd is.’ Tot slot, maandag is de biechtviering voor Kerstmis. Een mooie gelegenheid om de droefheid van de zonde van ons af te schudden en te ervaren hoe God in ons de vreugde en de kracht ontsteekt om toe te leven naar de dag van Christus’ geboorte. Amen.
Voor de herders van de Kerk, dat zij door Gods genade vreugde en kracht kunnen ontsteken in de harten van de gelovigen. Laat ons bidden.
Voor de machtigen der aarde, dat zij van harte meeleven met de burgers die hun zorg nodig hebben om waardig te kunnen leven. Laat ons bidden.
Voor de vrouwen die er dikwijls alleen voor staan, dat zij elkaar helpen zoals Elisabeth en Maria, in vertrouwen op Gods hulp. Laat ons bidden.
Om zegen over ons Adventsproject, dat het mag bijdragen aan het welzijn en de scholing van de betreffende kinderen in Ethiopië.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen, dat in hen tot vervulling mag komen wat zij geloofd hebben. Laat ons bidden.
