Het kind Jezus is er een voorbeeld van hoe zelfbewustzijn kan opbloeien met behoud van onderdanigheid. Hij voelde dat Hij hoorde in het Huis van de Vader, de tempel in Jeruzalem, waar hij allen verbaasd deed staan door zijn wijsheid. We voelen het wederzijdse onbegrip tussen Hem en zijn ouders. ‘Kind, waarom..?’ en Hij: ‘Wist ge dan niet..?’ Deze openbaring van Christus als Gods Zoon hult zich hierna weer in de sluier van het dagelijks leven, in onderdanigheid.
Onder invloed van de Romantiek, hebben wij allerlei vormen van onderdanigheid afgelegd om te komen tot de ontwikkeling van ons authentieke zelf, het ware ik. Dat was een reactie op de verlichting, waarin alles werd geperst in de mal van de rationaliteit. Een mens is meer dan zijn rede, hij heeft ook gevoel. Vandaar de reactie van de Romantiek.
Het was echter een eenzijdige reactie. Het accent kwam teveel te liggen op het individu, zodat de inbedding in sociale verbanden eronder leed. De culminatie van het aanzwellen van het individu is het zn. ‘dikke ik’. Het ik kijk eerst naar wat het zelf wil en naar wat het tekort komt. En al het andere moet daarvoor in beweging komen.
Zo was het zelfbewustzijn van Christus niet. Christus was zich als kind bewust van zijn zending door de Vader en daar wilde Hij alles voor geven. Daarom bleef Hij achter in de Tempel. Zo vervulde Hij de Schriften die hadden gezegd dat de Heer eens weer zijn Tempel zou betreden. Wie had gedacht dat God zou komen in de gestalte van de Zoon, als twaalfjarige jongen? Werkelijk, dit moment in het leven van Jezus was een openbaring, een zelfonthulling van God.
Iedere ouder wil dat zijn kind zich ontwikkelt, ja tot bloei komt. Dat kan de vorm aannemen van een wens dat iedereen je kind geweldig vindt, bijvoorbeeld bij de voetbal, of The Voice of op school. Op zich is dat iets natuurlijks, maar hoe belangrijk is het dan dat het kind ook leert op een goede manier de onderdanigheid te beoefenen, jegens de trainer, de leraar, de ouders zelf. Kinderen die leren excelleren maar niet zich voegen in het sociale weefsel, worden onuitstaanbare wezentjes. En als ze ouder worden kunnen het zelf monsters worden.
Nee, met onderdanigheid is niets mis. Het is geen slavernij, het houdt ons ik in evenwicht. Christus leert ons die les, met Jozef en Maria. Laten wij de onderdanigheid in ons leven op vruchtbare wijze gestalte geven. Amen.
Voorbede:
Voor de Kerk wereldwijd, dat zij een geestelijke familie mag zijn waarin mensen tot bloei komen als kinderen van God. Laat ons bidden.
Voor de politieke leiders, dat zij het sociale weefsel versterken door de zorg voor het gezin, waarin jong en oud elkaar tot steun zijn. Laat ons bidden.
Voor de gezinnen in onze parochie, dat zij het voorbeeld volgen van de heilige Familie, waardoor Gods liefde gestalte krijgt. Laat ons bidden.
Voor hen die de steun van een gezin moeten missen, dat zij in hun vrienden ware broeders en zusters mogen hebben. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen, dat zij het heil van God mogen aanschouwen. Laat ons bidden.
