Op Aswoensdag hebben we tot uitdrukking gebracht dat we Christus van meer nabij willen volgen. Het askruisje is daar het teken van. Vandaag, op de eerste zondag van de vasten, reiken de lezingen ons drie beginselen aan om de vastentijd in te vullen.
Het eerste is zelfreflectie. In de eerste lezing staat mooi beschreven hoe iemand voor de priester staat en terugkijkt. ‘Mijn vader was … naar Egypte gegaan.’ Wij mogen ons in de veertigdagentijd ook afvragen waar wij vandaan komen. Wat is mijn geschiedenis? Hoe ben ik gekomen tot waar ik nu sta? Welke hoogte- en dieptepunten hebben mijn leven bepaald?
Als het goed is komen we dan tot het besef hoeveel ons geschonken is. Dat is het tweede beginsel voor de veertigdagentijd. De man uit de eerste lezing voor de priester staat, eindigt met de woorden: ‘Daarom breng ik de eerste vruchten van de grond die Gij, de Heer, mij hebt geschonken.’ Die Gij mij hebt geschonken… Dat is de voedingsbodem van het geloof. Beseffen wat God ons geschonken heeft. We zijn geneigd om stil te staan bij wat we níet hebben, bij wat níet gelukt is, bij wat níet fijn is. De gelovige mens staat stil bij wat hem geschonken is. En dat biedt hij aan aan zijn Schepper.
Precies het omgekeerde zien we bij de duivel, in het evangelie. Bij de tweede bekoring van Christus in de woestijn zegt hij: ‘Ik zal U alle macht geven over deze heerlijke gebieden want ze zijn mij geschonken en ik geef ze aan wie ik wil.’ De duivel doet alsof alles van hem is. Dat is de leugen. Hij ontvangt niet, hij neemt. En dat is precies de houding die ook mensen ongelukkig maakt. Nemen in plaats van geven. Wat we in ons moeten versterken is de gevende houding. Er zijn voor anderen, zoals Christus. Niet ons eigen ik centraal stellen.
Ten derde, we hoeven geen halsbrekende toeren uit te halen om de veertigdagentijd goed te beleven. Halsbrekende toeren zijn eerder een bekoring. Het is de eenvoud die ons grip geeft op waar het om gaat. Dat leert ons de tweede lezing: ‘Het woord is vlakbij, het is in uw mond, het is in uw hart.’ God is zo dichtbij ons. We hoeven alleen maar te luisteren. Dat doen we als we tijd maken voor gebed. Moge zo voor ons de vastentijd een rijke tijd worden, met zelfreflectie, geven i.p.v. nemen en het beleven van de eenvoud door het gebed. Het is de weg die ook de heiligen zijn gegaan. De weg van Christus. Amen.
VOORBEDE
Voor de Kerk, dat zij zoals Christus alle verleidingen van de boze mag
weerstaan en eer brengen aan God. Laat ons bidden.
Voor de wereldse leiders, dat zij tijd nemen voor bezinning, zoals Christus in de
woestijn, om goed te kunnen besturen. Laat ons bidden.
Om zegen over het Vastenproject en de andere activiteiten in onze parochie,
dat wij interesse mogen tonen om de noden van anderen te lenigen. Laat ons
bidden.
Voor de kinderen die zich voorbereiden op hun Eerste H. Communie, dat zij
aangetrokken worden door de persoon van Jezus Christus en Hem met
blijdschap volgen. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en voor onze
dierbare overledenen, dat zij gered worden door de Naam van de Heer. Laat ons bidden.
