Hoe zit het met ons verlangen naar vergeving? Dat is de vraag van vandaag. Het verlangen van de verloren zoon naar vergeving begint helemaal niet fraai. ‘Ik verga hier van de honger; ik ga weer naar mijn vader.’ De honger zet hem in beweging. Niet de liefde voor zijn vader.
Onderweg verdiept het verlangen zich. Hij repeteert het zinnetje dat hij gaat zeggen: ‘Ik ben niet meer waard uw zoon te heten.’ (2x)
Tot zover speelt het proces zich vooral in zijn hoofd af. Totdat hij zijn vader in de verte ziet, die op hem toesnelt. En omhelst. Dan wordt het hart van de jongen geraakt. Hij krijgt zijn excuus-zin niet eens meer compleet uitgesproken, want hij krijgt het mooiste kleed omgehangen.
Het verlangen naar vergeving is vervuld, en het is meer de verdienste van de vader dan van de zoon. Een graadmeter voor ons eigen verlangen naar vergeving is onze waardering voor het sacrament van vergeving. Ik weet dat er haren overeind gaan staan als ik dit zeg, maar ik zal het uitleggen.
Ons hoofd doet iets met ons schuldbesef. Het zegt: ‘Je hebt vergeving nodig’. Maar het hart schaamt zich en zegt tegen het hoofd: ‘Dat regel ik zelf wel.’ Een worsteling voltrekt zich in ons innerlijk, zonder dat we het altijd in de gaten hebben.
Bij het gewetensonderzoek voorafgaand aan de biecht is vooral ons hoofd actief. Dat is belangrijk, maar het is niet het enige. In de biecht zelf, een goede biecht, wordt ons hart geraakt. De barmhartigheid van de vader gaat door ons heen, zodat we begrijpen dat Hij al die tijd dicht bij ons was. En dat Hij ons verlangen naar vergeving zélf vervult. Dat is de genade. Dat is het sacrament.
Gelooft u in de consecratie in de Mis? Dat brood en wijn veranderen in het lichaam en bloed van Christus? Waarom zou u dan niet geloven in de heiliging door de absolutie, waardoor de zondaar een nieuw mens wordt? Het is dezelfde Geest, die brood en wijn heiligt en die de zondaar heiligt.
Het is niet toevallig dat het geloof in de Eucharistie tegelijk met de waardering voor de Biecht verzwakt is. Waar niet meer gebiecht wordt, maakt men zich ook geen zorgen meer om een zalige communie. Een communie met liefde.
U hebt een verlangen naar vergeving, of u nu wilt of niet. U hebt daar zelf een actieve rol in, die niet van de priester afhangt. Maar wilt u de vervulling van dat verlangen ondervinden, zult u toch de genade van het sacrament nodig hebben. Gun het uzelf. En de Vader. Als het kan voor Pasen. Amen.
Voorbede
Voor de priesters van Gods kerk, dat zij goede bedienaars mogen zijn van de verzoening in deze tijd van genade. Laat ons bidden.
Voor landen die elkaars vijanden zijn geworden, om verzoening en herstel van samenwerking voor het algemeen welzijn. Laat ons bidden.
Voor een goede beleving van de Biecht in onze parochie, dat het vreugde brengt in de harten van de mensen. Laat ons bidden.
Voor de slachtoffers van geweld en bespotting, om herstel van hun eer en waardigheid als kinderen van God. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen, dat zij thuiskomen bij de Vader. Laat ons bidden.
