Vorige week heb ik een warm pleidooi gehouden voor de herwaardering van het sacrament van vergeving. Vandaag krijgen we nog een bonus in het evangelie. De barmhartige Christus die de zondares vrijspreekt.
Als we de tekst goed lezen, valt het op hoe gemeen de Schriftgeleerden en Farizeeën waren. Een vrouw die gezwicht was voor de vleselijke verleiding werd in al haar kwetsbaarheid aan de schandpaal genageld. Van de heimelijkheid van de nacht was zij gesleept naar de genadeloze openbaarheid van de dag. Je vraagt je overigens af waar de man in kwestie is. Die was toch ook schuldig?
Maar goed, het was een valstrik. En Christus zwijgt. Hij schrijft in het zand. Alsof het Hem niet interesseert. Maar dan richt Hij zich op, als een leraar van gerechtigheid. ‘Laat degene onder u die zonder zonde is, het eerst een steen op haar werpen.’ Een sublieme ontknoping. Het was een risico om deze uitdaging te doen. Reken maar dat als er één steen gegooid was er meteen een heleboel stenen gegooid zouden zijn. Maar er werd geen één steen gegooid.
Ik denk dat Christus ingewerkt heeft op de gewetens van de Schriftgeleerden en Farizeeën. Normaal gesproken voelden zij zich zonder zonde. Zo gingen ze met de mensen om. Maar nu niet. Iets weerhield hen. Een goddelijke kracht. Denk maar aan de soldaten die terugweken toen ze Jezus gevangen namen in de Hof van Olijven. Als Christus iets niet wil, gebeurt het niet.
Nu mogen we het evangelie verbinden met onze persoon. We zullen allemaal wel momenten in ons leven gehad hebben dat ons geweten een bijzondere verlichting ontving. Dingen die we voor onschuldig hielden of verborgen konden houden, begonnen plotseling te steken. Het zijn momenten van genade. In ons geweten klinkt de stem van Christus. Als Hij zacht spreekt horen we Hem niet goed. Maar soms doorbreekt Hij onze doofheid. En wat doen we dan?
De Farizeeën dropen af. Zij konden de waarheid niet verdragen. Wat zij hadden moeten doen, was naar Christus gaan. Naar de Verlichter van hun gewetens. Maar zij ontliepen Hem. Wat wij moeten doen als Christus ons geweten verlicht, is naar Hem toegaan. Hij zal ons met de liefde en de wijsheid behandelen waarmee Hij ook de overspelige vrouw behandelde.
Er hoeft geen bloed te vloeien voor de heiliging van ons leven. We hoeven alleen maar met ons hart naar Christus te gaan. Hij heeft zijn bloed vergoten voor ons. Heer, wees ons zondaars genadig. Amen.
Voorbede:
Voor de herders van de Kerk, dat zij zoals Paulus alles prijsgeven omwille van Christus. Laat ons bidden.
Voor de wereldlijke leiders, dat zij niet te streng zijn of te zacht, maar wijs – zoals Christus. Laat ons bidden.
Om zegen over de Goede Week in onze parochie, om vruchten van genade en bekering, tot vreugde van Gods engelen. Laat ons bidden.
Voor hen die geestelijk of lichamelijk lijden, dat zij de kracht van Christus’ opstanding gewaarworden. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen, dat zij de prijs van Gods heerlijke roeping ontvangen. Laat ons bidden.
