Rusland is bezweken voor de verleiding om gewapenderhand Oekraïne in te nemen. Het evangelie leert ons dat degene die mensen verleidt, op de eerste plaats de Boze is. Hij zet mensen tegen elkaar op, zelfs broeders. Zo hief eens Kaïn zijn hand op tegen Abel.
Als Rusland al zo omgaat met een broedervolk, hoe zal het dan gaan met de andere volken? Zal de Russische beer tot stilstand gebracht worden? In zijn razernij valt hij zelfs kerncentrales aan…
Laten we de woorden van Paulus tot ons doordringen: ‘Er bestaat geen verschil tussen Jood en heiden. Zij hebben allen dezelfde Heer, rijk aan gaven voor allen die Hem aanroepen.’ Waar jaloezie over de gaven van de ander toeneemt, daar neemt de heilige Geest de wijk. Waar de ander ook gaven gegund worden, komt ruimte voor de heilige Geest.
Wij voelen ons als individuele burger machteloos. We kunnen weinig doen, al zijn er mensen die ter plekke hulp bieden. Als gelovigen hebben we het grote voordeel dat we kunnen bidden. Dat is goed voor de wereld en goed voor onszelf. Bidden herstelt het evenwicht dat door de zonde wordt verstoord.
Laten we een voorbeeld nemen aan de priester uit de eerste lezing. Staande voor het altaar, sprak hij zijn gebeden uit. Hij offerde de vruchten van de aarde aan God en getuigde van de verhoring van de gebeden van het Joodse volk. Van de slavernij van Egypte zijn zij eens gebracht naar het land van melk en honing. Zo zal God zich ook over Oekraïne en Rusland ontfermen, als Hij aangeroepen wordt. En wij doen dat in de liturgie, net als de oude priester, staande voor Gods Aanschijn. Nu zijn wij na de liturgievernieuwing vooral een zittende kerk geworden, alsof we naar een concert luisteren. Maar we zijn niet in de kerk om passief te luisteren, maar om samen te bidden. Bijvoorbeeld, na het kruisteken is het niet de bedoeling dat we meteen gaan zitten. Of bij de voorbede. Of bij het Onze Vader. Dat zijn gebeden die we actief uitspreken, staande voor Gods Aanschijn.
Een andere houding in de liturgie is knielen. Dat is een houding van aanbidding. Staan, zitten, knielen, ze hebben allemaal hun eigen betekenis. Ik heb ze voor u op een rijtje gezet en achterin de kerk gelegd. Wellicht kunnen we het niveau van ons gebed verhogen, door van een zittende kerk meer een biddende kerk te worden. Er is alle reden toe, in deze tijd van onzekerheid en spanning. Het is de Heer die ons te hulp moet komen. En dat doet Hij, altijd, in zijn eeuwige goedheid. Amen.
