Ik droomde dat ik voor weinig geld een knalrode Ferrari had gekocht. Met een ongerust gevoel werd ik wakker. Zoiets kun je toch niet maken? Hoe had ik zo dom kunnen zijn? De reparatieonderdelen van een Italiaans racemonster zijn veel te duur voor het salaris van een priester. Al gauw voelde ik mij opgelucht, toen ik mij realiseerde dat mijn eigen auto in de garage stond en dat ik gewoon pastoor ben van de Petrus- en Paulusparochie.
Roepingenzondag. Een aanleiding om stil te staan bij de eigenheid van het gewijde ambt in de kerk. Ik doe dat vanuit mijn eigen ervaring en de actualiteit. Maar laten we beginnen met het woord van de Heer. Paulus en Barnabas verkondigen het geloof in Antiochië. Veel joden wezen de boodschap af. Enkele heidenen namen het geloof aan. De apostelen schudden het stof van hun voeten en gingen verder.
Dit laatste is een verschil met een parochiepriester. Die reist niet. Die woont. Eigenlijk is dat moelijker dan een rondreizend leven. Je kunt geen stof afschudden, want je ademt het zelf weer in. Daar waar je woont.
De laatste weken is een Brabantse krant aan het inzoomen op ijverige priesters, in Oss en in Hilvarenbeek. Ik ga geen oordeel vellen, maar het valt mij op hoe weinig geloofsargumenten er worden gebruikt. Het gaat meer om menselijke waarden. Die zijn belangrijk, maar een journalist die niet op zondag naar de kerk gaat, doorgrondt niet de eigenheid van het kerkelijk leven. Hij spreekt de taal van de wereld. Begrijpelijk. Maar dat is niet de taal van het geloof. Heer, geef ons ook gelovige journalisten! Dat is een roeping… De bijna-heilige Titus Brandsma is hun patroon.
Christus zegt in het evangelie: ‘Mijn schapen luisteren naar mijn stem en Ik ken ze en ze volgen Mij. Ik geef hun eeuwig leven.’ Dit was de zending van Christus en dit is de zending van de Kerk: zorgen dat niemand wordt weggeroofd uit de handen van de Vader.
De blijdschap van het evangelie dringt door als dit besef in het mensenhart opkomt. Zo is een priesterhart blij, ondanks moeilijkheden. Hij ervaart de inspiratie om ongehuwd, dienstbaar en biddend te leven, in eenheid met de andere kinderen van God. Daar is geen Ferrari voor nodig. Wat is het geheim hierachter? Ik denk heel bijzonder het gebed van Maria. Maria is de moeder van de priesters. Zij beschermt hen. En als het nodig is corrigeert zij hen, opdat ze nog meer lijken op haar Zoon. Maria, moeder van de priesters, geef ons roepingen voor het dienstwerk van de Heer, binnen en buiten de kerk. Amen.
