Waar de kerk is, daar is crisis. Maar waar de kerk is, daar is ook vrede. Het geldt allebei. Crisissen ontstaan door mensen. De vrede komt door Jezus Christus.
In de eerste lezing hoorden we over de eerste crisis in de kerk. Moesten de christenen besneden worden zoals de joden of niet? Daar was strijd over. De besnijdenis was een teken van het verbond met Abraham. Gold dat nog of niet meer? Dat was vooral belangrijk voor niet-joden die christen wilden worden. Uiteindelijk hebben de Apostelen besloten, in samenspraak met de H. Geest, om de besnijdenis niet verplicht te stellen.
Er waren wel vier dingen waar de christenen zich aan moesten houden. Ze mochten geen voedsel eten dat aan de afgoden was geofferd. Ze mochten geen bloed eten, d.w.z. een dier moest zo geslacht zijn dat het bloed weggelopen was. Vlees dat niet goed geslacht was of vlees van een dier dat al langer dood, heette ‘verstikt vlees’. Dat mocht men niet eten. Het vierde gebod van de Apostelen was: geen ontucht. D.w.z. geen intieme omgang buiten het huwelijk. Later is het huwelijk voor christenen een sacrament geworden; een teken van Gods liefde.
Dit was 2000 jaar geleden. Hoe zit het nu? Er zijn mensen die vinden dat de kerk veel strenger moet zijn. En er zijn er die vinden dat de kerk veel soepeler moet zijn. Dat was zo in de tijd van de Apostelen en dat is nog zo. De Apostelen gaven het goede voorbeeld. Helder zijn in de regels, maar niet overdrijven. Niet alles dichttimmeren, maar wel duidelijk zijn. De regels zijn er om het geloof te beschermen in de harten van de mensen.
Waar het om gaat in de kerk, is dat de kerk een afspiegeling is van de hemelse kerk, het ‘hemelse Jeruzalem’. Wat wij doen op aarde voor de kerk, werkt door in de eeuwigheid. En wat wij niet doen voor de kerk, werkt ook door in de eeuwigheid. Hoe kunnen wij de poort van het hemels Jeruzalem blij binnengaan, als wij de kerk op aarde links laten liggen? Hoe kunnen wij God oprecht loven met de engelen, als wij er op aarde geen tijd voor hadden?
Tenslotte, Jezus belooft ons in het evangelie vrede en moed. De Heer maakt ons rustig en sterk in de gemeenschap van gelovigen. Dat hebben wij nodig. In de wereld is al genoeg angst en onrust. De kerk mag een plaats zijn van vrede en moed. Het is de taak van de H. Geest om die in ons te versterken. Zo leven we toe naar Pinksteren. Opdat de Heer van ons moedige en vredige christenen maakt. Ja, waar de kerk is, daar is crisis. Want daar zijn mensen. Maar waar de kerk is, daar is ook vrede. Want daar is Jezus. Altijd. Amen, alleluia.
