Het leven kan zo mooi zijn, als we ons houden aan het eerste en het tweede gebod, die een samenvatting zijn van alle geboden: ‘Bemint God boven alles en uw naaste als uzelf.’ Maar juist omdat het zo eenvoudig is, gaan we er dikwijls aan voorbij. Dan gaan we doen wat niet hoeft en vergeten we wat moet.
Bijvoorbeeld: we beoordelen hoe goed of hoe slecht iemand is. Dat hoeft niet. We imponeren anderen om een goede indruk te maken. Dat hoeft niet. We volgens onze passies en als iemand in de weg staat, dan worden we boos. Dat hoeft niet.
We doen zoveel wat niet hoeft of wat zelfs belastend is voor onze ziel. We hoeven de ander alleen maar te beminnen zoals we onszelf beminnen. En waarom zou ik iemand anders beminnen? Omdat God ons ook bemint. Ja maar de ander is irritant, lui of vergeetachtig. Zijn wij dat dan nooit? Laat God zijn liefde voor ons afhangen van onze perfectie? Neen, hij neemt een voorschot op onze perfectie. Zoals Paulus zegt: ‘God beminde ons reeds toen wij nog zondaars waren.’ En zo mogen wij het ook doen als Gods kinderen.
Een van de dingen die we makkelijk kunnen doen is voor anderen bidden. Wie voor een ander bidt, die voelt dat irritatie, verontwaardiging en zelfs haat minder worden. En als we bidden, onderhouden we meteen ook het eerste gebod: God beminnen boven alles. Wie bidt, die zet God op de eerste plaats.
Ik wil daar een voorbeeld van geven. Een collega-priester had een parochiaan die ’s morgens een rondje hardloopt. Op een dag koos hij een iets andere route. Zo kwam in een straat waar een ambulance bij een huis stond. De hardloper dacht: zal ik even informeren of ik iets kan doen of zal ik doorlopen? Hij besloot om door te lopen maar bad wel een weesgegroet voor de persoon in nood, tijdens het lopen. De week erna werd hij aangesproken door een vrouw. ‘Jij daar! Je hebt mijn leven gered.’ De man zei: ‘Ik denk dat u zich vergist, mevrouw. Volgens mij kennen we elkaar niet.’ Maar de vrouw ging verder: ‘Jawel, vorige week had ik een beroerte. Ik lag in het ziekenhuis en ik wist dat ik ging sterven. Jezus verscheen aan mij en liet zijn hand zien. In de palm van zijn hand zag ik jouw gezicht… Jezus zei: ‘Jij zou gaan sterven. Door het gebed van deze man zul je in leven blijven.’
Broeders en zusters, zo eenvoudig kan het zijn. Zo krachtig ook. Van de meeste gebeden weten we niet wat het resultaat is. Maar een oprecht gebed wordt altijd gehoord en God doet er iets mee. En het is tegelijk een groeimoment voor onze naastenliefde. Mogen wij zo leven en bidden en beminnen. Amen.
Voorbeden:
Voor paus Franciscus en alle herders van de kerk, dat zij God mogen beminnen boven alles en de naaste als zichzelf. Laat ons bidden.
Om zegen over de verkiezingen in ons land die nu voorbereid worden. Om wijsheid voor alle kiezers en kandidaten. Laat ons bidden.
Voor de vormelingen in onze parochie en hun ouders, dat zij de vreugde mogen ervaren van de liefde tot God en de naaste. Laat ons bidden.
Voor allen die geestelijk of lichamelijk lijden, dat zij ondanks hun beperkingen kracht ontvangen om het liefdesgebod te onderhouden. Laat ons bidden.
Om zegen over de viering van Allerheiligen en Allerzielen in onze parochie, om goede vruchten van genade en verlossing, voor levenden en doden. Laat ons bidden.
Voor de dopelingen en voor onze dierbare overledenen, dat God voor hen de Rots van behoud mag zijn. Laat ons bidden.
