Toen Jezus aan het kruis hing, waren zijn armen uitgestrekt naar twee zijden. De Heer omarmde als het ware met zijn ene arm de Kerk en met zijn andere arm de lijdenden.
In de eerste lezing hoorden we over de kudde van de Heer. Dat is een beeld van de Kerk. Wij horen bij de Kerk, de kudde van de Heer. De Heer is aanwezig onder ons. Hij omarmt ons. In het evangelie gaat het over de andere groep, de lijdenden. Ook bij hen is Christus aanwezig, in de geringsten van zijn broeders en zusters. Wie hen raakt, raakt Christus. Wie hen negeert, negeert Christus.
Broeders en zusters, zijn wij tevreden met één arm van Jezus, om omarmd te worden? Of willen wij twee armen? Een echte omhelzing is er een met twee armen. Dat betekent dat wij iets met de Kerk moeten en iets met het lijden. Dan zijn we dicht bij Christus.
Het lijden in de wereld wordt soms gezien als een aanwijzing dat God zich niet om ons bekommert. Of dat Hij niet bestaat. En dan heeft de Kerk ook geen nut. Maar door zijn Zoon is God juist heel dichtbij de lijdenden. En door zijn Kerk krijgt dat op mystieke wijze gestalte in de pastorale zorg en in de sacramenten.
Er is genoeg lijden in de wereld, door conflicten, door verslaving, door schulden, door misbruik, door zinloosheid en anonimiteit. We snakken naar verlichting. We snakken naar een nieuwe omhelzing. Het evangelie zegt: begin maar met je lijdende medemens. Omhels die en je zult Christus naderbij komen. En in de Eucharistie vind je de troost en kracht om het vol te kunnen houden. Er zijn genoeg mensen begonnen om de wereld te verbeteren, maar zij werden vermoeid en haakten af. Als we kijken naar een Moeder Teresa, dan zien we een aanhoudende zorg voor de lijdenden. Dankzij de Eucharistie en de eucharistische Aanbidding hield zij het vol. Het gaf haar telkens nieuwe energie. De Eucharistie is meer dan persoonlijke vroomheid. Het is ook een verdieping van onze naastenliefde.
Onze Heer is Koning, Hij ziet de lijdenden van nu en de Kerk van nu. Hij wil beide bij elkaar brengen met zijn heilige armen. De duvel spot daarmee en doet de mens verlangen naar perfectie, naar een hemel op aarde, zónder Kerk en zónder lijden. Als we zijn bedrog doorzien, kunnen we de Heer dapper en mild navolgen. We zullen de vruchten plukken van onze liefde voor de lijdenden en voor de Kerk, omdat daardoor de genade van Christus tot ons komt. Dan zal – zoals Sint Paulus zo mooi zegt – ‘God alles in allen zijn.’ Dan zijn we broeders en zusters, op groene velden met water waaraan wij kunnen rusten. Dan geeft Hij ons weer frisse moed. Dan zal het huis van de Heer onze woning zijn voor altijd.
Voorbeden:
Voor de Kerk, dat zij in haar lijden getroost mag worden door Christus de Koning. Laat ons bidden.
Voor de wereldse leiders, dat zij in Christus een helper en vriend ontdekken om gerechtigheid en vrede te laten zegevieren. Laat ons bidden.
Voor onze vormelingen, dat zij vreugde vinden in het gebed en in dienstbaarheid, door de genade van de heilige Geest. Laat ons bidden.
Voor hen die lijden, dat zij in onze gemeenschap een veilig thuis mogen vinden waar zij op krachten kunnen komen. Laat ons bidden.
Voor hen die het lijden ontvluchten, dat zij oog krijgen voor Christus’ aanwezigheid in hun broeders en zusters. Laat ons bidden.
Voor het welzijn van onze parochie, voor de dopelingen en onze dierbare overledenen, dat zij als gezegenden van de Vader mogen binnengaan in zijn Rijk. Laat ons bidden.
