Deze week sprak ik een parochiaan die met paarden therapie geeft aan mensen die in de knoop zitten. Een paard voelt de spanningen van zijn berijder aan. Als dieren mensen rustig kunnen maken is dat mooi. Zo ontmoette ik ook een jongere die dankzij een hulphond beter onder de mensen durft te komen.
Het is wat, als je zo getekend bent door het leven dat mensen eerder als een bedreiging voelen dan als een steun. Dan is het maar goed dat er ook dieren zijn. Er zijn zelfs wonderlijke verhalen van mensen die door een dier gered zijn. Als we dat horen, voelen we iets van het oorspronkelijke verbond van God met al wat leeft; mensen en dieren en ook planten. De regenboog is daar een teken van. Zeggen dat het alleen maar een breking van het licht in waterdruppels is, is nog geen antwoord op de vraag hoe het kan dat natuurlijke structuren zoveel schoonheid teweeg brengen. Het licht ziet zelf niet de regenboog. De waterdruppels ook niet. In die zin scheppen zij de regenboog niet; zij veroorzaken hem. Wij zien de regenboog wel en we danken onze God als Schepper, als Bedenker.
In het evangelie komen ook dieren voor; wilde dieren. Er staat dat Jezus bij hen verbleef in de woestijn. Ik moet dan denken aan St. Franciscus die preekte voor de vogels en de vissen. Of aan Don Bosco die een hond had die hem beschermde, Griggio. Het is een meditatie waard om zo aan Jezus te denken bij de wilde dieren in de woestijn. Zij deden Hem geen kwaad. Wie weet of Hij ook tot hen gepreekt heeft?
Wie eveneens bij Jezus waren, dat zijn de engelen. Die bewezen Hem hun diensten. Maar het tafereel wordt niet idyllisch beschreven. Als spoedig volgt de mededeling dat Johannes de Doper gevangen genomen is. En Jezus roept op tot bekering. In de mooie wereld die God geschapen heeft is ook kwaad. Hoe ver wij ook komen met onze techniek, met ons verzet tegen discriminatie, met internationale samenwerking, het kwade is op plaats A nog niet verdwenen of het komt al naar boven op plek B.
De mens kan dan moedeloos worden en denken: het heeft geen zin om mij te verzetten. En zo krijgt de lauwheid ons in de greep. De veertigdagentijd wil ons bevrijden van deze lauwheid. Ons in de oorspronkelijke relatie herstellen tot God, tot de medemens en tot al wat leeft. En dankzij Jezus is dat ook mogelijk. Niet zonder strijd, maar wel zonder wanhoop. Want Hij is sterker dan de wilde dieren, sterker dan de engelen, sterker dan alle kwaad. Wie bij Jezus is, is veilig. Kom ons tegemoet, goede Heer, in deze veertigdagentijd. Wij danken U, wij vertrouwen op U, wij houden van U. Amen.
Voorbeden:
Voor de herders van de Kerk, dat zij zich in deze veertigdagentijd bezinnen op hun ambtsuitoefening, in het licht van het evangelie. Laat ons bidden.
Voor de leiders van de volkeren, dat zij de mensen tegemoet komen in hun verlangen naar gerechtigheid en vrede. laat ons bidden.
Om zegen over de vorming van een regering in ons land, dat de goede krachten gebundeld worden, tot eer van God en tot welzijn van de mensen. Laat ons bidden.
Voor hen die werken met gebroken mensen, dat zij door de Geest geleid worden om hun waardigheid te kunnen herstellen. Laat ons bidden.
Voor de jongeren in Zanzibar die wij steunen met ons vastenproject en voor de communicantjes, dat allen – dichtbij en ver weg – de kracht van de Heer mogen ervaren. Laat ons bidden.
Voor de dopelingen en voor onze dierbare overledenen, dat God zijn verbond met hen tot voltooiing mag brengen. Laat ons bidden.
