Waarom zou ik delen in plaats van stelen?
Waarom zou mijn ouders eren in plaats van mijn eigen gang te gaan?
Waarom zou ik op zondag naar de kerk gaan i.p.v. iets leuks te doen?
Waarom? Als God niet bestaat, maakt het geen verschil. En als Hij bestaat, is Hij toch barmhartig? Waarom mij dan druk maken om een heilig leven?
Deze vragen zijn niet uniek voor christenen, maar ook christenen kunnen ze stellen. D.w.z. christenen die in vertwijfeling zijn geraakt. De christenen waarover de eerste lezing handelt waren niet vertwijfeld. Zij waren vurig in het geloof en een hechte gemeenschap. Zo zijn er niet veel parochies.
Het is herkenbaar dat mensen teleurgesteld kunnen worden door hun parochie. ‘Wat is nodig heb, vind ik er niet en wat ik wil geven hoeven ze niet. Wat doe ik er nog?’ Dat kan een christen blokkeren. Dan worden de eerder gestelde vragen des te confronterender. Een christen alleen kan nog wel een tijdje blijven gloeien, als een kooltje dat uit het vuur van de gemeenschap wordt gehaald. Maar vroeg of laat wordt hij koud en donker. We hebben allen een vuurtje nodig dat ons omringt.
Een ander gevoel dat ons kan hinderen is het gevoel van schijnheiligheid. Ik doe wel braaf mee als christen, maar ze moesten eens weten. Voor mij ligt de lat veel lager dan voor de kerk. Hoe ga ik daar mee om? Het was fijner als de lat van de kerk lager zou liggen zodat ik er makkelijker overheen kom.
Dan komt de gave van barmhartigheid om de hoek kijken. Gods barmhartigheid is geen lage lat. Het is een lage drempel. We mogen ons herkennen in de apostel Thomas die opstandig was. Hou zou zeker niet geloven als Hij de Heer niet zag. Maar Hij zág de Heer. En die was barmhartig: ‘Kom hier met je handen en raak mijn wonden aan.’ Geestelijk leven is geen kwestie van omhoog gaan, van over een lat heen moeten. Het is een kwestie van vooruit gaan, van naar Christus gaan. Dichter bij Hem komen.
Vanwege barmhartigheidszondag geef ik graag twee adviezen. Ga weer een keer naar Christus in de biecht. Ontvang de vergeving. Zet de stap. Het komt als het goed is toch ooit zover, na de dood. Maar dat is gênanter en riskanter dan in het sacrament op aarde. Het tweede advies is: ga na waardoor u de geloofsgemeenschap een fijnere plek zou vinden. Wat daarvoor nodig is. En of u misschien zelf een stapje kunt zetten. God zal u helpen. Want Hij is barmhartig! Hij wil dat allen gered worden en gelukkig zijn. Amen, alleluia.
Voorbede:
Voor de herders van de kerk, dat zij de barmhartigheid van Christus met goede moed mogen voorleven en verkondigen. Laat ons bidden.
Voor de wereldse leiders, dat zij Gods heerschappij erkennen en zorg dragen voor het welzijn van hun volksgenoten. Laat ons bidden.
Uit dankbaarheid voor de zegeningen van Pasen en het geslaagde vastenproject, dat het mooie vruchten mag dragen, dichtbij en ver weg. Laat ons bidden.
Op voorspraak van de H. Johannes Paulus II bidden we voor hen die geen licht meer zien, dat zij Gods barmhartigheid mogen ervaren. Laat ons bidden.
Voor de kinderen die bijna hun Eerste Communie doen, dat het een persoonlijke ontmoeting mag worden met Christus die hen liefheeft. Laat ons bidden.
Voor onze persoonlijke intenties, voor de dopelingen en voor onze dierbare overledenen, dat zij gelukkig mogen zijn als kinderen van God. Laat ons bidden.
