H. Familie
We hadden in de parochie in 2023 vier Doopsels. Als we de helft ervan kunnen behouden als communicantje in 2030, is dat niet slecht. Twee dus… Ik noem die getallen omdat verheven dingen zeggen over het gezin op het feest van de heilige Familie niet bepaald op vruchtbare bodem valt.
Zo vanzelfsprekend als het was voor Jozef en Maria om met het kind Jezus naar de tempel te gaan om Hem aan de Heer te laten toewijden, zo on-vanzelfsprekend is het voor katholieke ouders geworden om hun kind te laten dopen. Het zijn geen slechte mensen, maar ze voelen zich geen onderdeel meer van een religieuze familie waarbinnen ze rechten en plichten hebben. Ze zien hun leven niet als een gave van God, maar als een persoonlijk project. Daarover straks meer.
In een ander opzicht was 2023 in de parochie een vruchtbaar jaar. Er is meer aandacht voor verslavingszorg. Mijn zilveren jubileum was een mooi en verbindend feest. Er is een jongereninitiatief opgekomen. En de woensdagavonden zijn allemaal voorzien van thema’s waar nieuwe mensen op af komen.
Dus aan de ene kant is er vergrijzing en afslanking. Aan de andere kant bewustwording en groei. We groeien steeds meer toe naar een situatie waarin het aanbod en de religieuze behoefte op elkaar afgestemd zijn. Maar dan nog blijft het dramatisch dat zoveel gezinnen leven alsof God niet bestaat.
We hebben ook heel wat achter de rug: de normalisering van echtscheiding, de normalisering van anticonceptie, de openstelling van het huwelijk voor mensen van hetzelfde geslacht. Wat vroeger een heilige instelling was, is nu een sociaal construct dat we kunnen naar believen kunnen aanpassen. Het is denkbaar dat we in de toekomst met meerderen tegelijk kunnen trouwen. Omdat wat je wil, uiteindelijk ook mogelijk moet zijn. Dat is het nieuwe geloof.
Maar ook als dat gebeurt zullen we het feest van de H. Familie vieren. We zullen vieren dat onze menselijke wil afgestemd kan worden op de wil van God, dat het gezin van een getrouwde vader en moeder met kinderen een afspiegeling kan zijn van God zelf, als Drie-eenheid. En dat de kerk een geestelijke familie is rondom Jezus Christus.
Abraham kende al de vreugde van Gods nabijheid in zijn gezin. En God koos hem uit om zijn gehoorzaamheid, zijn geloof. In Jezus is God nóg dichter bij gekomen; een van ons, een gezinslid. Mogen wij Hem steeds beter leren kennen en beminnen en dienen in 2024, persoonlijk en als parochie. We hoeven niet te vrezen. ‘Ik zal uw schild zijn’, zegt de Heer nog steeds. Amen.
H. Maria Moeder van God
Op het Feest van de H. Familie heb ik gezegd: ‘Zo vanzelfsprekend als het was voor Jozef en Maria om met het kind Jezus naar de tempel te gaan om Hem aan de Heer te laten toewijden, zo on-vanzelfsprekend is het voor katholieke ouders geworden om hun kind te laten dopen. Het zijn geen slechte mensen, maar ze voelen zich geen onderdeel meer van een religieuze familie waarbinnen ze rechten en plichten hebben. Ze zien hun leven niet als een gave van God maar als een persoonlijk project.’ En deze ontwikkeling is niet vreemd, want er is met grof geschut geschoten op de kerk en op het gezin als sacro-culturele instellingen. En sommigen blijven maar schieten.
Vandaag wil ik stilstaan bij een positieve ontwikkeling. We ervaren de harde kant van een samenleving die het individu en de techniek voorop stelt. We herontdekken het menselijk samenzijn en samenwerken als iets unieks, dat een voldoening geeft die geen apparaat of instituut kan geven. Juist door de moderne verleidingen, komt naar voren dat de mens een sociaal wezen is en een religieus wezen. Hij draagt het goddelijke in zich en kan samen met anderen een milieu creëren waarin het goddelijke zichtbaar wordt. Dat is toch weer de kerk, zo oud en zo nieuw. De kerk als een geestelijke familie.
Langzaam wordt dat ook zichtbaar in onze parochie, heel langzaam. Er is meer aandacht voor verslavingszorg. Mijn zilveren jubileum was een mooi en verbindend feest. Er is een jongereninitiatief opgekomen. En de woensdag-avonden zijn allemaal voorzien van thema’s waar nieuwe mensen op af komen. Wat er nog niet is, is gezinspastoraat. Daarvoor zijn er te weinig gezinnen die op zondag naar de kerk gaan. En als ze wel gaan, zijn ze vaak de enigen. Dat werkt niet stimulerend.
Daarom verwijs ik de gezinnen in de parochie die samen hun geloof willen ontwikkelen, die hun roeping als gezin willen waarmaken, naar de gezinscatechese in de abdij van Postel. Daar is pater Benny actief om eens per maand op zondag gezinscatechese te geven. Het zijn inspirerende en bemoedigende bijeenkomsten. Ik zou zeggen: doe er eens aan mee. En wie weet kunnen we in de toekomst ook in onze eigen parochie meer gezinnen activeren.
Tenslotte, we willen aan het begin van het Nieuwe Jaar ons toewijden aan het Onbevlekt Hart van Maria. Haar voorspraak en haar bescherming zijn zo belangrijk… Zij heeft ons Jezus gegeven. En zij blijft ons Jezus geven, als Moeder en Middelares. Bid voor ons, H. Maagd Maria. Amen.
Voorbeden:
Voor de herders van de kerk, dat hun geloof sterk en vruchtbaar mag zijn zoals het geloof van Abraham en van Maria en Jozef. Laat ons bidden.
Voor de landen waar oorlog en geweld de levens van mensen bedreigen, om verzoening en vrede in het nieuwe jaar. Laat ons bidden.
Voor de gezinnen in onze parochie, dat zij de voldoening van onderlinge liefde en dienstbaarheid mogen ervaren. Laat ons bidden.
Voor mensen die teleurgesteld zijn in hun verlangen naar gezinsgeluk, dat zij zoals Jozef en Maria vertrouwen op Gods goedheid en bijstand. Laat ons bidden.
Om zegen over onze parochie, dat wij op voorspraak van de H. Familie onze roeping als geestelijke familie mogen beantwoorden. Laat ons bidden.
Voor de dopelingen en onze dierbare overledenen, dat zij met Abraham, Izaak en Jacob mogen aanzitten aan het hemels gastmaal. Laat ons bidden.
